Εσπερινός ! Είμαι μία από τίς πρώτες στό Ναό. Είμαι όρθια καί λέω σιγανά τήν ευχή.Δεξιά καί αριστερά μου,ξεπροβάλλουν δύο γυναίκες,πού ήλθαν χθές από τό Λένιγκραντ.Ακουσα πώς είναι δαιμονισμένες. Αδελφέ μου,είδα βασανιστήρια τής κόλασης! Μόλις πρόλαβε ν'ακουστεί- Φώς ιλαρόν -,τό αγαπημένο μου τροπάριο,πού γιά νά τ'ακούσω είμαι πρόθυμη,τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα νά σέρνομαι στό σκοτάδι καί ξαφνικά καί οί δύο δαιμονισμένες,όχι μέ γυναικείες αλλ'ούτε καί μέ ανδρικές φωνές,αλλά μέ φωνές πού δέν είχαν τίποτα τό ανθρώπινο φώναξαν..- Νά την ,προσευχόταν-! Μού φάνηκε ,ότι γύρω μου λυσσομανούσε μία φλόγα κόλασης,στήν οποία βασανίζονται ανελέητα οί αμαρτωλοί. Θεέ μου,πόσο επικίνδυνο είναι,πόσο απατηλή είναι η ζωή μας ! Πάνω από ποιάν άβυσσο βρίσκομαι τήν κάθε στιγμή ! Επειτα ησύχασαν λίγο,καί μεταβλήθηκαν σέ ήρεμες,ταπεινές,προσκυνήτριες..Αυτό όμως κράτησε μόνο,μέχρι πού άρχισαν νά διαβάζουν τούς Χαιρετισμούς Τού Σταυρού.Καί οί δύο γυναίκες φώναζαν σχεδόν αδιάκοπα,κάθε φορά πού στό κείμενο ακουγόταν η λέξη -σατανάς-..-Φτάνει,πάλι ο Σταυρός,δέν μπορώ πιά,έλεος-.Καί οί δύο στρίγγλιζαν μέ όχι ανθρώπινες φωνές,τόσο πού η χορωδία δέν μπορούσε ν'ακουστεί. -Αχ,τί φοβερό,τί φοβερό!-καί γιά πολλή ώρα,σπαρταρούσαν μέ όλα τά μέλη τους καί κτυπούσαν μέ τά πόδια τό έδαφος.Μία από τίς γυναίκες,φώναζε κατά διαστήματα κάτι,πού φανερά αναφερόταν σ'εμένα. Γονατίσαμε στή σειρά,ώμο μέ ώμο (στό Ναό είναι πολύ στενάχωρα).-Πόσο θερμά προσεύχεται.Κι εσύ δέν θά'χεις αμαρτήσει,κουτορνίθι,γρύλισε μιά άγρια κτηνώδης φωνή,ενώ η καρδιά μου έγινε κομμάτια,γιατί εκείνη τήν στιγμή ψαλλόταν τό- Δόξα εν υψίστοις Θεώ..... Δέν είναι όμως ανάγκη νά δώσω προσοχή σ'αυτές τίς φωνές, διότι - είναι πράγματι ο -πατήρ τού ψεύδους-. Τό κατάλαβα πώς είναι αμαρτία,καί προσπάθησα νά μήν τίς προσέχω. Πουθενά δέν βρίσκονται τόσο κοντά παράδεισος καί κόλαση,όσο στό Μοναστήρι. Η Αγιότητα ,η χαρά,καί η ουράνια καθαρότητα καί δίπλα η φοβερή αιχμαλωσία τού ανθρώπου στήν αμαρτία,στήν μανία τής κόλασης.
Πώς βρήκα Τόν Θεό
στήν Σοβιετική Ενωση.
Τατιάνα Γκορίτσεβα.
0 Σχόλια