Φοβερός είναι ο δαίμονας τής κενοδοξίας. Αυτό πού κάνεις γιά νά τήν πολεμήσεις,αυτό τό ίδιο,η προσπάθειά σου δηλαδή νά τήν αποφύγεις,γίνεται καί πάλι αρχή τής κενοδοξίας. Αυτό είναι τό κεντρί τής νηπτικής -τρέλλας-. Αυτή είναι η αδυσώπητη πραγματικότητα τού πνευματικού αγώνα. Πρέπει διαρκώς νά αγωνίζεσαι κατά τής κενοδοξίας καί υπερηφανείας,όμως μόλις τήν νικήσεις,τήν βλέπεις όρθια μπροστά σου,γεγονός πού δείχνει ότι ο ευαίσθητος νηπτικός αγωνιστής,ακολουθείται συνεχώς από κάποιο δαιμονικό κυνηγητό.! Πολλά φοβερά αγκάθια έχει η κενοδοξία.Τήν στιγμή πού νικιέται από όλες τίς πλευρές της,τήν ίδια ακριβώς στιγμή,στήνει τό αγκάθι της πάντοτε όρθιο.! Οσο τήν κυνηγάς,τόσο ευκολώτερα αυτή σέ απειλεί.!Τήν στιγμή πού τήν κυνηγάς,αισθάνεσαι ότι αυτή σέ κυνηγά.! Τό πάθος αυτό είναι πολύμορφο,πολύ λεπτό γιά νά διακρίνεις τίς κινήσεις του καί πολύ δύσκολο νά αντιληφθείς τίς προθέσεις του.Τά άλλα πάθη πού μολύνουν τόν άνθρωπο,δείχνουν φανερή τήν παρουσία τους.Τούτο όμως τό πάθος τής κενοδοξίας δύσκολα τό πολεμάς,διότι δύσκολα τό αντιλαμβάνεσαι.Ομως σέ κάθε έργο καί σέ κάθε πνευματική προσπάθεια,βρίσκεται πάντοτε κοντά. Καί ιδού τό πρόβλημα. Πώς μπορεί λοιπόν τελικά νά αποφύγει ο εξαιρετικά ευαίσθητος καί αδιαλείπτως νήφων καί γρηγορών πνευματικός αγωνιστής,τό αμείλικτο αυτό δαιμονικό κυνηγητό τής κενοδοξίας; Ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής,μάς δίνει μία όντως Θεοφώτιστη συμβουλή,πού αρμόζει ώς απάντηση,στόν οξύ υπαρξιακό πνευματικό προβληματισμό τού αγωνιστού αυτού. Εάν,λέγει ο αγ.Πατέρας,αποκτάς κάποια αρετή καί γιά τόν λόγο αυτό δίνεις τό δικαίωμα στούς δαίμονες νά σέ καταδιώκουν,επειδή εύκολα τότε σέ παρασύρουν στήν κενοδοξία καί τήν οίηση γιά τό πνευματικό σου κατόρθωμα, τότε είναι καλύτερα νά υποχωρείς καί νά παραιτείσαι από τήν άσκηση αυτή,πού σού φαίνεται πνευματικότερη,γιά νά μήν πέσεις στήν υπερηφάνεια. Προσπάθησε νά καταφύγεις σέ άλλη ακενόδοξη αρετή,μέχρις ότου φθάσεις στόν λιμένα τής απαθείας,όπου κανείς δαίμονας,δέν μπορεί πλέον νά σέ πλησιάσει.
Οσίου Νείλου τού Ασκητού.
0 Σχόλια