ΣΤΟ ΣΙΝΑ ΕΖΗΣΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ....

Ο Γέροντας αναφέρει σέ επιστολή του μέ ημερομηνία 1-3-64 :-Πολλές φορές μέ ταράζει ο δαίμονας,παρ'όλο πού έχω κατατσακίσει τήν σάρκα.Ευχαριστώ τήν Παναγία πού δέν μέ σιχαίνεται,αλλά πάντα μέ βοηθάει.Επιτρέπει τούς πειρασμούς Ο Πανάγαθος Θεός,γιά νά αγωνισθούμε καί μετά τόν αγώνα νά λάβωμε τό αμαράντινο στεφάνι τής νίκης. Πρό ημερών,μέ είχε ταράξει πολύ στό ησυχαστήριο,περίπου μία ολόκληρη εβδομάδα καί ενώ ετοιμαζόμουν νά κοινωνήσω στήν Αγία Κορυφή,πού θά γινόταν θεία Λειτουργία. Ευχαριστώ τόν καλό Θεό πού μέ φύλαξε,διότι ήτο τόσο δυνατός ο πόλεμος... Μετά από αυτόν τόν αγώνα μέ αξίωσε Ο Κύριος νά κοινωνήσω στήν Αγία Κορυφή, διότι μέ φύλαξε. Είχα αισθανθεί μία τέτοια χαρά,όλη τήν ημέρα,πού δέν μπορώ νά τήν περιγράψω. Είχα διαλυθεί, από τήν μεγάλη αγάπη Τού Θεού καί αισθανόμουν τήν παρουσία Του κοντά μου.Δι'αυτό ο εχθρός διάβολος,μέ πολεμούσε τόσο έντονα,  γιά νά μπορέσει νά μού στερήσει τήν πνευματική αγαλλίαση,αυτήν μέ τήν οποία Ο Θεός μέ είχε εφοδιάσει γιά πολύν καιρό.
Ο Σιναϊτης ασκητής ζούσε πλέον ζωή εξαϋλωμένη.-Μόνος καθ'εαυτόν εν ησυχία,ομιλών τώ Θεώ...ταίς τε απαύστοις προσευχαίς καί τη πρός Θεόν εγγύτητι-! Ηταν αιχμαλωτισμένος από τόν θείο έρωτα. Η ευχή του ήταν αδιάλειπτη,σάν τήν αναπνοή του καί δέν διακοπτόταν ούτε στόν ύπνο. -Εθήλαζε τήν χάρι-.Βίωνε έντονα τήν παρουσία Τού Θεού,καθώς καί τά μεγάλα γεγονότα πού συνέβησαν εκεί στήν εποχή τού προφήτου Μωϋσέως. Περιέγραφε κάποτε τήν σπηλιά του:- Oλο τό όρος,ο βράχος,είχε γίνει μαλακός σάν ζυμάρι- διά τό καταβεβηκέναι επ'αυτό τόν Θεόν έν πυρί-. Γι αυτό καί αποτυπώθηκαν στήν σπηλιά τά ίχνη,από τήν πλάτη τού προφήτου Μωϋσέως.
Επί πλέον,όπως προαναφέρθηκε,σχολιάζοντας ο Γέροντας τό γεγονός πού βίωσε στήν Εσφιγμένου,είπε:- Στό Σινά έζησα μεγαλύτερες καταστάσεις,μέ άλλο τρόπο-.
Αλλά τί ακριβώς έζησε εκεί στό όρος τής θεοπτίας,δέν θέλησε νά τό περιγράψει
Αρκέσθηκε μόνο σ'αυτόν τόν υπαινιγμό. Οπωσδήποτε όμως,ήταν κάτι παρόμοιο, αλλά μεγαλύτερης εντάσεως,μέ τό παλαιότερο γεγονός,γι αυτό άλλωστε τά συσχέτισε μεταξύ τους.
Πιθανώτατα δέν ήταν ένα όραμα,ένα θαύμα. Ηταν καταστάσεις χάριτος συχνά βιούμενες,κατά τίς οποίες έλαβε προσθήκη χάριτος,μέ αποτέλεσμα νά αλλοιωθεί πρός τό πνευματικώτερο,ολόκληρη η ύπαρξή του.- Αισθάνομαι νά γλυκοχαράζει κάτι άλλο μέσα μου.- έγραφε.
Μέ όλα αυτά πού ζούσε ο Γέροντας καί όσα ακόμη μάς είναι άγνωστα,η θεία χάρις τόν προετοίμαζε μυστικά,γιά τό μετέπειτα έργο του.

Βίος 
Γέροντος Παϊσίου 
τού Αγιορείτου. Αγιον Ορος.