ΕΦΑΓΑ ΜΕ ΟΡΕΞΗ ΦΑΓΗΤΟ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ.

.....Κάποτε, άρχισα νά αισθάνομαι κούραση μεγάλη. Οί δυνάμεις μου μέ εγκατέλειπαν καί αδυνάτισα πολύ. Εκανα εξετάσεις καί οί γιατροί απεφάσισαν νά μού δώσουν θεραπεία,γιατί κάποιο μικρόβιο ταλαιπωρούσε τόν οργανισμό μου. Ημουν στό κρεββάτι ανίκανος γιά εργασία.   Απεφάσισα νά γράψω στόν Γέροντα Παίσιο τήν κατάστασή μου. Τόν παρακαλούσα νά μού γράψει, άν έπρεπε νά φύγω από τήν Ξάνθη ή νά εμπιστευθώ στήν πρόνοια Τού Θεού καί στούς τοπικούς γιατρούς.      Τήν δεύτερη ημέρα τής θεραπείας, μέ έπιασε δυνατός πόνος στό στομάχι. -Πάς γιά γαστρορραγία, είπε ο γιατρός ...-νά σταματήσης τά φάρμακα. Καί έτσι μπήκα στήν Κλινική.Τά μεσάνυχτα σηκώθηκα κι έπεσα στό πάτωμα λιπόθυμος.Η όρεξή μου, είχε κοπεί τελείως. Ελειωνα σάν τό κερί. Οί γιατροί μέ έβλεπαν καί δέν έλεγαν τίποτα. Ηταν Πέμπτη απόγευμα ,όταν εισήλθα στήν Κλινική καί ώς τό Σάββατο τό βράδυ η κατάστασή μου διαρκώς χειροτέρευε.                                                                           Τήν Κυριακή τό πρωί πού ξύπνησα, αισθάνθηκα μία απερίγραπτη δύναμη στό σώμα καί στήν ψυχή. Σηκώθηκα απ'τό κρεββάτι καί πήρα τηλέφωνο τήν γυναίκα μου νά'ρθει μέ έναν γνωστό μας γιατρό, νά μέ βγάλουν από τήν κλινική, γιά νά μήν φύγω μόνος μου, σάν κλέφτης.                          Ο γιατρός μού είπε:-Μά χθές ήσουν χάλια καί τώρα όντως κάτι έχει αλλάξει.Δέν καταλαβαίνω τίποτα, δέν μπορώ νά εξηγήσω τίποτα.            Εγώ τού λέω:- Eχει γίνει θαύμα, ο Θεός τό έκανε !!!  Μέσα μου διερωτώμουν,ποιός άραγε νά μεσολάβησε, γιά νά γίνει τό θαύμα.  Εφαγα μέ όρεξη φαγητό ανακατεμένο μέ δάκρυα. Η συγκίνησή μου απερίγραπτη.Τήν επόμενη ημέρα, πήγα στήν εργασία μου, χωρίς νά αισθανθώ τήν παραμικρή κούραση. Σέ λίγες ημέρες, έβαλα καί τά κιλά πού είχα χάσει.                                                                                    Αρχές Δεκεμβρίου επισκεφθήκαμε τόν Γέροντα Παϊσιο στό Αγιον Ορος μέ έναν φίλο μου καθηγητή καί έναν φοιτητή. Μάς άνοιξε καί πέρασε πρώτα ο καθηγητής,κατόπιν ο φοιτητής καί κατηφόριζαν πρός τήν Καλύβη του . Μείναμε πίσω οί δυό μας μέ τόν Γέροντα. Μού λέει:-Τί κάνεις Θεόδωρε, καλά είσαι τώρα; Εγώ σκέφθηκα ότι αφού τού έγραψα σχετικά μέ τήν αρρώστια μου καί μέ βλέπει γερό, ρωτά γιά τήν υγεία μου. :-Ναί Γέροντα, δόξα Τω Θεώ , είμαι πολύ καλά. τού απαντώ. Αρχίσαμε νά προχωρούμε πρός τό Καλύβι καί μού λέει :-Τό πήρες τό γράμμα μου, έτσι δέν είναι:  Εγώ κοντοστάθηκα σκεπτόμενος ότι δέν έλαβα κανένα γράμμα του. Πρίν προλάβω όμως νά απαντήσω μού λέει:- Δέν σού έγραψα γράμμα,αλλά σού απάντησα μέ τόν τρόπο μου.  Εγινε σεισμός μέσα μου. Κατάλαβα ότι ο Γέροντας μέ τίς προσευχές του μέ έκανε καλά. Μέ ξαναρωτά:- Τό πήρες τό γράμμα μου, έτσι δέν είναι; -Nαί Γέροντα, τού απαντώ, τό πήρα τό γράμμα σου. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη. Αφού προσκύνησα στό Εκκλησάκι, βγήκα έξω καί έκλαψα πολύ. 

.Θεόδωρος Χατζηπατέρας από Ξάνθη.  

Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.