ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΥΡΙΕ. ( ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ).

Μου φανέρωσε ο Θεός σ’ εμένα το τίποτα, ότι ο σοδομισμός θα είναι το σήμα του μέλλοντος. Έπεσα σε κατάθλιψη. Χριστέ μου, είπα. Αν ζούσε ο παππούς μου ο αγιασμένος, ο παπά Νικόλας, που δεν στεφάνωνε μέσα στον αϊ Γιώργη τα ανδρόγυνα που εκλέβοντο και είχαν προγαμιαίες σχέσεις και που έδινε εντολή να χωρίσουν κρεββάτι οι παντρεμένοι Μεγάλη Σαρακοστή και Δεκαπενταύγουστο! Αν ζούσε, θα πέθαινε από την στενοχώρια του. Δεν θα το άντεχε. Όταν έφευγε στα 97 χρόνια του, μας είπε:- Παρακάλεσα τον Κύριο να μη ζω στα επερχόμενα χρόνια. Διότι θα είναι τέτοιας μορφής οι σατανικές ηδονές και οι συνακόλουθες παιδαγωγικές οδύνες, ώστε όσοι θα έχουν λίγη συνείδηση, θα τρέχουν στα μνήματα και θα φωνάζουν:- Εβγάτε εσείς οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί! Η μάνα μου τον ρώτησε:- Πού το ξέρεις εσύ πατέρα; -Μου το φανέρωσε ο Κύριος - της απάντησε. Βλέπω σήμερα την προφητεία του παππού μου. Έρχονται συνεχώς στο σπίτι μου άνθρωποι με μαύρα πρόσωπα, σαν να είναι ένα τσουβάλι κάρβουνα, από την δαιμονική κυριαρχία και την κόλαση που ζούνε. Δεν τους λέω τίποτα. Εγώ είμαι τρισχειρότερη. Ποιά είμαι να τους ελέγξω; Μιλάω μόνο για μετάνοια και επιστροφή στον Θεό αρχίζοντας πάντα από την απατή μου (εαυτό μου). Ο παππούς μου ήταν άγιος, διαβασμένος. Μας έλεγε ότι η πεδιάδα των Σοδόμων, είναι η πιο εύφορη του κόσμου. Γι’ αυτό τη ζήλεψε ο Λωτ και τη διεκδίκησε από τον θείο του τον Αβραάμ. Έγινε όμως τελείως άγονη. Γιατί της έβαλε επίτιμο ο Θεός λόγω της άγονης παρά φύση αμαρτίας των κατοίκων της. Ανδρών και γυναικών. Όλοι κάνανε βρομιές από το πίσω μέρος -οπίσω σαρκός ετέρας- (Ιουδ. α’, 7). Αυτό έλεγε, θα το δείτε και στα ανθρώπινα σώματα στο μέλλον. Θα ζητάνε παιδιά και δεν θα γεννάνε, λόγω των σιχαμερών αμαρτιών που θα κάνουν μεταξύ τους. Θέλει να γλιτώσει τα παιδιά ο Θεός. Θα τραβήξουνε τα καημένα με το αίμα αυτές τις βρομιές και θα βγαίνουνε ανώμαλα τα πλιά πολλά από τα γεννοφάσκια τους και άλλα θα βγαίνουν γραντισμένα (αφηνιασμένα – δαιμονισμένα). Ετούτα γιατί τώρα μαγαρίζουνε και από τα στόματα. Σε πιάνει αηδία. Σου φιλούνε το χέρι και το πρόσωπο και δεν βαστάς τη δαιμονική βρώμα… Θα δείτε πόσα τέτοια θα γεννηθούνε στο μέλλον. Ώρες παρακαλώ με δάκρυα τη νύχτα τον Χριστό: -Δώσε μας μετάνοια Κύριε. Αξίωσε μας να καταλάβουμε πως είμαστε παιδιά Σου, εικόνες δικές Σου. Είμαστε προορισμένοι ψηλά, για την Βασιλεία Σου. Ο άνθρωπος πρέπει από τη γη να βλέπει και να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Τώρα από τη γη κατεβαίνουνε στους υπονόμους και καυχιόνται κιόλας. Αυτή η ξετσιπωσύνη, η καύχηση είναι χειρότερη από όλα.

Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης.