Είναι πιθανό σέ τούτο τόν κόσμο νά δαπανά κάποιος τεράστια προσπάθεια καί μόχθο γιά τό καλό τών συνανθρώπων του κι ωστόσο η ψυχή του νά είναι λερωμένη από τήν αμαρτία. Ενδέχεται νά περάσει κάποιος τά περισσότερα τελώνια,αλλά εντούτοις νά απορριφθεί εν τέλει στήν άβυσσο,όταν φθάσει τό τελώνιο τού ελέους, διότι παρά τίς όποιες προσπάθειές του, απέτυχε νά προσέξει ότι η καρδιά του ήταν σφιχτοδεμένη μέ τίς δυνάμεις τού Αδη. Μπορεί νά έχει κάνει πολλά καλά έργα στήν ζωή του, νά έχουν σωθεί πολλές ψυχές διά τών προσπαθειών του ( έχει χτίσει ας πούμε πολλούς ναούς ή έχει κάνει πολλές ψυχοσωτήριες ομιλίες ), αλλά άν δέν έχει επικεντρωθεί στήν κάθαρση τής ψυχής του, η πρόσδεσή του στούς λογισμούς τών πραγμάτων αυτού τού κόσμου, δέν θά τού επιτρέψουν νά εισέλθει στόν κόσμο τών αιωνίων αξιών, τόν οποίον μπορούν νά αντιληφθούν μόνο οί καθαρές ψυχές. Ενας τέτοιος άνθρωπος, υπόκειται στόν νόμο τών πνευμάτων τής κακίας, ανάλογα μέ τό επίπεδο τής ασπλαχνίας του.Ακόμη καί κατά τήν διάρκεια τής επίγειας ζωής του, υπόκειται στήν εξουσία αυτών τών πνευμάτων. Οταν πιά η ψυχή εγκαταλείψει τό σώμα του,περνάει ολοκληρωτικά στήν εξουσία τους. Δέν μπορούμε νά σωθούμε, χωρίς νά παλεύουμε ενάντια στόν διάβολο.


Οι λογισμοι καθορίζουν τήν ζωή μας. Γερων Θαδδαίος τής Βιτόβνιτσα.