ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΡΓΙΕΣ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΝΤΑΙ. ( ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ).

Όταν δουλεύουμε τις αργίες, δίνουμε δικαιώματα και εξ αρχής μπαίνει ο διάβολος. -Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν-, λέει ο Ψαλμός. Αυτό έχει ευλογία, τα άλλα όλα είναι ροκανίδια. Πρέπει όμως να έχει κανείς πίστη, φιλότιμο και ευλάβεια και να τα αφήνει όλα με εμπιστοσύνη στον Θεό. Αλλιώς και τις γιορτές θα κουτσοδουλεύει και τις άλλες μέρες θα χαζεύει.
Και να δήτε ο Θεός ποτέ δεν αφήνει. Κυριακή και γιορτή ποτέ δεν δούλεψα, και ο Θεός ποτέ δεν μ’ άφησε και τις δουλειές τις ευλογούσε. Θυμάμαι, μια φορά ήρθαν αλωνιστικές μηχανές στο χωριό και ειδοποίησαν τον πατέρα ότι θα άρχιζαν πρώτα από τα δικά μας χωράφια, ημέρα Κυριακή, και μετά θα έφευγαν για κάτω. Μου λέει ο πατέρας: -Τι θα κάνουμε; Ήρθαν οι μηχανές. -Εγώ Κυριακή δεν δουλεύω, του λέω- την Δευτέρα-. -Αν όμως χάσουμε αυτήν την ευκαιρία, μου λέει, θα παιδευτούμε πολύ με τα άλογα. -Δεν με πειράζει, του λέω. Ας αλωνίζω μέχρι τα Χριστούγεννα. Πήγα στην Εκκλησία χωρίς να δώσω σημασία. Μόλις ξεκίνησαν οι μηχανές για το αλώνι, έσπασαν στον δρόμο και ειδοποίησαν ξανά τον πατέρα: -Να μας συγχωρήτε, χάλασαν οι μηχανές. Θα πάμε στα Γιάννενα να τις φτιάξουμε και την Δευτέρα θα αρχίσουμε πρώτα από σας! Έτσι δεν αλώνισαν την Κυριακή αλλά την Δευτέρα. Πολλά τέτοια είδαν τα μάτια μου.
Αν δεν πάει ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθεί; Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές, ούτε τίποτε! Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους.
Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ και έτσι λέει δυό φορές.. -ζώο-! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη. Σε λίγο θα πουν: Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο..
– Ούτε την Κυριακή, όταν έχει κάνει τα πνευματικά του, μπορεί λ.χ. να πλέξει κομποσχοίνι;
-Γιατί να πλέξει κομποσχοίνι; Γιατί δεν χορταίνεις αυτήν την μέρα πνευματικά; Μπαίνει ένα κοσμικό πνεύμα και στα Μοναστήρια δυστυχώς. Σε μερικά μάλιστα Μοναστήρια, όπως μαθαίνω, τις Κυριακές ή τις μεγάλες γιορτές, μόλις έρθει το μεσημέρι, πηγαίνουν στα διακονήματα. Λες και τα παιδιά τους πεθαίνουν από την πείνα ή έχουν χρέη και θα βγάλουν το σπίτι σε πλειστηριασμό!… Τόση ανάγκη!… Άλλο ο αρχοντάρης, ο μάγειρας στο αρχονταρίκι, στην κουζίνα είναι ανάγκη, δεν μπορεί να μην πάει κανείς.
Τυχαίνει καμμιά φορά να μου φέρει κάποιος ψάρι. Του λέω: -Πάρ’ το και φύγε. Αν ο ένας φέρει ψάρια, ο άλλος ζωντανά, ο άλλος ψόφια, τι θα γίνει; Κι εδώ αν φέρουν τα ψάρια μέρα γιορτής και θέλετε να τα ετοιμάσετε, τότε τι θα χαρήτε από τη γιορτή; Θυμάστε τον Παπα-Μηνά στην Σκήτη της Αγίας Άννης; Ένας ψαράς του πήγε Κυριακή πρωί ψάρια για την πανήγυρη. -Γέροντα, είναι φρέσκα, του λέει. -Καλά, σήμερα είναι Κυριακή· Πότε τάπιασες και είναι φρέσκα; τον ρωτάει παραξενεμένος ο Παπα-Μηνάς. -Σήμερα το πρωί, του λέει ο ψαράς. -Πέταξέ τα, παιδί μου· αυτά είναι αφορισμένα! λέει ο Παπα-Μηνάς. Και για να το διαπιστώσεις, δώσε ένα ψάρι στον γάτο και θα δείς ότι δεν θα το φάει. Πράγματι ο ψαράς πέταξε ένα ψάρι στον γάτο και ο γάτος γύρισε πίσω το κεφάλι του, έδειξε αποστροφή. Τέτοια ευαισθησία είχαν!
Σήμερα βλέπεις στα Μοναστήρια σε μεγάλες γιορτές εργάτες, μάστορες… Μια φορά, της Παναγίας, σ’ ένα Μοναστήρι είχαν εργάτες, ολόκληρο συνεργείο με αλυσοπρίονα και ξύλευαν το δάσος. Ενώ ήταν ξάστερος ο ουρανός, ήρθε ένα σύννεφο, έπεσαν κεραυνοί κοντά στους υλοτόμους και έφυγαν με τέτοιο τρόμο που, ενώ πήρε το δάσος φωτιά, ούτε καν ειδοποίησαν. Τρόμαξαν να την σβήσουν αργότερα. Την άλλη Κυριακή πάλι μηχανές. Δυο συνεργεία ξαναβγήκαν. Οργή Θεού είναι και οι πυρκαγιές, αφού ξυλεύουμε Κυριακές και γιορτές. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε. Έχουμε ξεπεράσει το όριο της ανοχής του Θεού.