ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ Η ΓΑΛΗΝΗ ΗΛΘΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.( ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ ).

Νά αγαπούμε πολύ Τήν Παναγία. Νά τής τραβάτε κομποσχοίνι, νά κάνετε κάθε μέρα παράκληση καί θά μάς πάει όλους στόν Παράδεισο.
Τήν είδα σάν μικρό κοριτσάκι 15 χρονών (όπως είναι στήν εικόνα στήν Γοργοϋπήκοο στό κελί της) τήν ώρα τού Χερουβικού, πού ήμουν γονατισμένη.
Στεκόταν όρθια μπροστά στήν ωραία Πύλη καί κρατούσε πάνω στήν κοιλίτσα Της Τόν Χριστούλη. Δέν θά ξεχάσω τά ματάκια Της εκείνα τα γλυκά, πώς μέ κοιτούσαν μέχρι μέσα στήν καρδιά μου έμπαινε εκείνο τό Βλέμμα Της. Ήταν γαλάζια καί ή Παναγία είχε δύο ξανθές κοτσίδες, αλλά όλη μου η προσοχή είχε συγκεντρωθεί στά μάτια Της.
Καί Τήν παρακαλούσα καί έλεγα -Παναγία μου τί θά γίνουμε, τί θά γίνει αυτό τό μοναστήρι, τίποτε δέν κάνουμε, πώς θά σωθούμε; Καί ή Παναγία χαμογέλασε, ή διάθεση μου άλλαξε από εκείνη τήν μέρα μιά γαλήνη ήρθε μέσα μου από το βλέμμα Τής Παναγίας..

Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς