Οταν ο Γέροντας ήταν στήν Παναγούδα,τόν επισκέφθηκα,γιατί αντιμετώπιζα μεγάλη δυσκολία κι έπρεπε οπωσδήποτε νά τόν δώ. Πήγα από τήν πίσω πόρτα καί τόν φώναξα. Καμία απάντηση. Πήγα στό Κελλί τού παπα-Γρηγόρη,αλλά δέν βρήκα κανέναν. Ξαναγύρισα στό Κελλί,φωνάζοντάς τον κάθε τόσο. Χτύπησα καί τό καμπανάκι αλλά ο Γέροντας πουθενά.
Μισοαποφάσισα νά φύγω,αλλά κοντοστάθηκα στό ποταμάκι,όπου στεκόμουν άβουλος,μέσα στήν απόλυτη ησυχία,μή ξέροντας τί νά κάνω. Δέν ήθελα νά φύγω γιατί κυριολεκτικά κρεμόμουν από τήν γνώμη του. Ξαφνικά, άκουσα δίπλα μου μία φωνή:- Λευτέρη- Γύρισα καί είδα τόν Γέροντα νά στέκεται στ'αριστερά μου,σέ απόσταση τριών μέτρων. Φοβήθηκα καί ανατρίχιασα,γιατί δέν είχα ακούσει απολύτως τίποτε,ούτε είχα αντιληφθεί κάποια κίνηση,όσο ήμουν μόνος στό ποταμάκι,διότι ηταν καλοκαίρι καί δέν είχε νερό, γιά νά κάνει θόρυβο. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία, καί μύγα νά πετούσε,θά τήν άκουγα.
Οταν τόν είδα,στάθηκα λίγο νά συνειδητοποιήσω ότι ήταν αυτός εκεί μπροστά μου. Πλησίασα,τού έβαλα μετάνοια καί ρώτησα πού ήταν καί δέν μέ άκουγε τόση ώρα.καί πώς παρουσιάσθηκε έτσι ξαφνικά. Αποφεύγοντας τίς πολλές εξηγήσεις μού είπε μόνο ότι έλειπε βαθειά στό δάσος καί πήρε πληροφορία ότι τόν χρειαζόμουν.Μού ζήτησε νά τού πώ τί τόν ήθελα καί όταν κατάλαβε ότι ήταν πολλά αυτά πού είχα νά τού πώ, μέ πήρε περάσαμε τό ποταμάκι καί καθήσαμε σέ μία απόσταση δύο μέτρων από τό κυρίως μονοπάτι πρός τήν Παναγούδα.
Αρχισα νά λέω τά δικά μου στόν Γέροντα,όταν ξαφνικά άκουσα φωνές προσκυνητών καί χαμήλωσα τόν τόνο τής φωνής μου :-Μίλα κανονικά ευλογημένε,μού είπε- μήν φοβάσαι-.Εγώ συνέχεια νά τού μιλώ,ώσπου άκουσα τίς φωνές πολύ πιό κοντά,αυτή τήν φορά καί πάλι σταμάτησα.:-Λέγε-λέγε,μού λέει ο Γέροντας. :-Μά γέροντα,τού λέω,θά μάς ακούσουν,θά έλθουν όλοι εδώ καί δέν θά προλάβω νά σάς πώ όσα θέλω.:-Μή φοβάσαι,μού λέει,καί μήν χαμηλώνεις τήν φωνή. Μιλούσα λοιπόν κανονικά καί ο Γέροντας μού απαντούσε στόν ίδιο τόνο. Οί επισκέπτες,πέρασαν δύο μέτρα μπροστά μας καί δέν μάς είδαν ούτε μάς άκουσαν,αλλά συνέχισαν γιά τήν Παναγούδα.
Τόσο η ξαφνική παρουσία τού Γέροντα,όσο καί τό όλο γεγονός ήταν κάτι τό ανεξήγητο καί θαυμαστό.Ομως εγώ,παίρνοντας ώς δεδομένη τήν Αγιότητά του,τά θεώρησα ώς πρός εκείνον φυσιολογικά,γιατί ο ίδιος εν τή απλότητί του,μού εκμυστηρεύθηκε άλλοτε,γιά τήν παρουσία Αγγέλων καί Αγίων στό Κελλί του. Μού άνοιγε έναν κόσμο,πού ήξερα ότι ήταν απόλυτα αληθινός,γιατί καί ο ίδιος ήταν απόλυτα αληθινός καί Αγιος.
Μαρτυρία κ. Ταμιωλάκη Ελευθερίου,
από τήν Κρήτη.
Βίος Γέροντος Παϊσίου τού Αγιορείτου
Αγιον Ορος.
0 Σχόλια