ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ (ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ).

Κάποιος από τούς προορατικούς Πατέρες, πρόσεξε τά εξής τά οποία καί
διηγείτο:- Ενώ καθόμουν σέ σύναξι μοναχών,ήλθαν οί δαίμονες τής κενοδοξίας καί τής υπερηφανείας καί κάθησαν δεξιά καί αριστερά μου. Ο πρώτος μού εκεντούσε τήν πλευρά, μέ τό δάκτυλο τής κενοδοξίας καί μέ προέτρεπε νά ειπώ κάποιο όραμα ή κάτι πού επετέλεσα στήν έρημο. Μόλις όμως τόν απέκρουσα λέγοντας,- αποστραφείησαν είς τά οπίσω καί καταισχυνθείησαν οί λογιζομένοι μοι κακά-(ψαλμ.ξθ΄3), αμέσως ο δεύτερος ο εξ αριστερών μου, μού ψιθύριζε στό αυτί:- Εύγε! πολύ καλά έκανες! Εγινες μέγας αφού ενίκησες τήν αναιδέστατη μητέρα μου.(τήν κενοδοξία ) Τότε εγώ χρησιμοποιώντας εύστοχα τόν επόμενο στίχο τού Ψαλμού, απήντησα:-Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οί λέγοντές μοι, εύγε,εύγε πεποίηκας.(μπράβο σου γι αυτό πού έκανες).(πρβλ.Ψαλμ.ξθ΄4). Οταν ερώτησα τόν προορατικόν αυτόν, -πώς η κενοδοξία συμβαίνει νά είναι μητέρα τής υπερηφανείας, μού απήντησε: -Οί μέν έπαινοι εξυψώνουν καί δημιουργούν φυσίωσι (υπερηφάνεια), όταν δέ εξυψωθεί η ψυχή, τήν παραλαμβάνει τότε η υπερηφάνεια καί αναφέρει αυτήν έως τών ουρανών καί καταφέρει έως τών αβύσων. (πρβλ.Ψαλμ.ρς΄26). Υπάρχει δόξα πού μάς έρχεται από Τόν Κύριον. -Τούς γάρ δοξάζοντάς Με, λέγει, δοξάσω(Α΄Βασ.β΄30).Αλλά υπάρχει καί δόξα πού είναι συνέπεια διαβολικής εργασίας καί απάτης.- Ουαί γάρ, λέγει, όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οί άνθρωποι (αλλοίμονο άν όλοι οί άνθρωποι ομιλούν μέ καλά λόγια γι εσάς)( Λουκ.ς΄26) Θά αντιληφθείς σαφώς τήν πρώτη δόξα, όταν τήν θεωρείς επικίνδυνη,όταν τήν αποφεύγεις παντοιοτρόπως καί όταν αποκρύπτεις τήν καλή σου ζωή, όπου κι άν ευρίσκεσαι. Τήν δευτέρα δόξα αντιθέτως θά τήν αντιληφθείς όταν καί τό παραμικρό τό κάνεις - πρός τό θεαθήναι τοίς ανθρώποις- (γιά νά σέ βλέπουν οί άνθρωποι) (Ματθ.κγ΄5).Μάς υποβάλλει η μιαρά κενοδοξία, νά κάνουμε πώς έχουμε αρετές πού δέν έχουμε, παραπλανώντας μας μέ τό ρητό:- Ούτω λαμψάτω τό φώς υμών έμπροσθεν τών ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τά καλά έργα. (Ματθ.ε΄16). Πολλές φορές Ο Κύριος ωδήγησε τούς κενοδόξους σέ ακενοδοξία μέ κάποιο ατιμωτικό γεγονός πού επέτρεψε νά συμβεί. Αρχή τής ακενοδοξίας είναι η προφύλαξις τού στόματος καί η αγάπη τής ατιμίας (δηλαδή η αγάπη τού νά μήν μάς τιμούν οί άνθρωποι). Μέσον, η απόρριψις κάθε έργου πού μάς προτείνουν οί λογισμοί τής κενοδοξίας.Καί τέλος , εάν βεβαίως υπάρχει τέλος στήν άβυσσο, τό νά πράττωμε ασυναίσθητα ενώπιον πλήθους, κάθε τί πού μάς εκθέτει. Μήν αποκρύπτεις τήν αισχύνη σου, μέ τήν σκέψι πώς θά γίνεις αιτία σκανδάλου. Ομως δέν πρέπει ίσως νά χρησιμοποιήται πάντοτε τό ίδιο φαρμακευτικό έμπλαστρο, αλλά νά λαμβάνεται υπ'όψιν καί τό είδος τού σφάλματος.

Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου τού Σιναϊτου.