ΕΚΛΑΨΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΗΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΕΝΔΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ. (ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ ).

Στή φτωχή προσευχή μου ἀπόψε, θερμοπαρακάλεσα τόν Οὐράνιο Βασιλέα καί Πατέρα μου, νά μοῦ σβήσει ἀπό τό ποινικό τῆς ψυχῆς μου ὅ,τι ἔχω γράψει μέ τίς ἀπροσεξίες μου.-'
-Τά δάκρυά μου, ἄς πέσουν ἐπάνω στά γραμμένα ἁμαρτήματά μου καί ἄς τά σβήσουν.
-Θεέ μου, κάνε μου, κάνε μου αὐτή τή μεγάλη χάρη καί ἐλεημοσύνη καί ἐξάλειψε τό ἄπειρο πλῆθος τῶν μικρῶν καί μεγάλων ἁμαρτιῶν μου.-'
-Ἔκλαψα πολύ γιά τίς κηλῖδες τοῦ ἐνδύματος τῆς ψυχῆς μου! !
-Πῶς θά παρουσιασθῶ στόν Νυμφίο μου μέ τόσες λέρες καί βρωμιές?
-Ἐλθέ, γλυκειά μου ἀπόλαυσις, ὁ Θεός μου, καί σκήνωσε στην καρδιά μου καί καθάρισέ την ἀπό κάθε τι τό βρώμικο και ἀξίωσέ με νά ὀσφρανθῶ τήν θεία εὐωδία τῆς ὑπεραγνώστου Φύσεώς Σου!
-Τό νοητό Φῶς Σου μέ κάμνει νά χύνω ἄφθονα δάκρυα, γιατί τό Φῶς Σου εἶναι ἡ δόξα τῆς ὑπεραρρήτου καί ὑπεραγνώστου Φύσεώς Σου, πού αὐτή μέ θέλγει τρομερά!
-Πότε θά Σέ ἰδῶ, χαρά μου! Θά περιμένω μέ ὑπομονή. Εὐχαριστῶ, Ἀγάπη μου καί Πατέρα μου!!

 Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης