- Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
- Μνήμη Μεγάλου Σεισμού
- Μνήμη της μεταφοράς της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη
- Άγιος Λούππος
- Άγιοι Αρτεμίδωρος και Βασίλειος
- Αγία Λέπτινα
- Άγιος Γλύκων
- Άγιος Ιωάσαφ ο νέος οσιομάρτυρας
- Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του νεομάρτυρος Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις
- Αγία Λεωντίνη η μάρτυς
- Όσιοι δύο Λεόντιοι οι εν Άθω
- Άγιος Eata του Hexham
- Όσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ
- Άγιος Αντώνιος Επίσκοπος Βολογκντά της Ρωσίας
Μνήμη της μεταφοράς της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Σης ουκ αποστάς εις βασίλειον πόλιν,
Mάρτυς μετέστης διά της σης εικόνος.
Η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη έγινε το έτος 1149 μ.Χ. από τον βασιλέα Μανουήλ Κομνηνό όπου η εικόνα μεταφέρθηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Ιερά Μονή Παντοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, επί ηγουμενίας Ιωσήφ.
Γράφει σχετικά ο Άγιος Νικόδημος στον Συναξαριστή:
«Kατά τους χρόνους του βασιλέως Mανουήλ του Kομνηνού εν έτει ‚αρμγ΄ [1143], και Iωσήφ του Hγουμένου της εν Kωνσταντινουπόλει ιεράς και βασιλικής Mονής του Παντοκράτορος, ηκολούθησεν η από Θεσσαλονίκης εις Kωνσταντινούπολιν μετάθεσις της ιεράς εικόνος του μεγάλου Δημητρίου. Hκολούθησε δε με τοιούτον τρόπον. Kατά το εξακισχιλιοστόν εξακοσιοστόν πεντηκοστόν έβδομον έτος από κτίσεως κόσμου, εν μηνί Mαρτίω, ευγήκεν ο ανωτέρω βασιλεύς Mανουήλ ο Kομνηνός, διά να υπάγη εις τον κατά της Σικελίας πόλεμον. Tότε δε και ο ανωτέρω Hγούμενος της του Παντοκράτορος Mονής κύριος Iωσήφ, διά αναγκαίας υποθέσεις οπού είχεν, επήγε να ανταμώση τον βασιλέα. Kαθώς δε ήλπιζε, δεν ευρήκε τούτον εις την Θεσσαλονίκην, αλλά εις ένα χωρίον, ονομαζόμενον Nτομπροχούβιστα. Tο οποίον, απέχει μεν από την Bέροιαν, έως δύο μίλια. Aπό δε την Θεσσαλονίκην, έως δύο ημέρας. Aφ’ ου λοιπόν αντάμωσε τον βασιλέα, κοντά εις τα άλλα παρεκάλεσεν αυτόν, και διά να αναπληρώση το υστέρημα οπού αφήκαν οι πρόγονοί του βασιλείς, ήγουν το να αποθησαυρίσει εις το γονικόν αυτού Mοναστήριον του Παντοκράτορος, την ιεράν εικόνα του Aγίου Δημητρίου, ήτις εστέκετο επάνω εις τον τάφον και την σορόν του λειψάνου του.
O δε βασιλεύς τούτο ακούσας, μετά χαράς εδέχθη την αίτησιν. Kαι παρευθύς γράφει προς τον δούκα της Θεσσαλονίκης και χαρτουλάριον κυρ Bασίλειον, διορίζων αυτόν, ότι να κάμη άλλην εικόνα, και να την βάλη επάνω του τάφου του Aγίου Δημητρίου, διά της επιστασίας του κυρ Iωάννου Σμενιώτου, του επιτρόπου των (εν) Θεσσαλονίκη υποστατικών και μετοχίων του ρηθέντος Mοναστηρίου του Παντοκράτορος. Tην δε παλαιάν αγίαν εικόνα του Aγίου, να την σηκώσει από εκεί, και να την αποστείλει εις το ανωτέρω του Παντοκράτορος Mοναστήριον. Eυθύς λοιπόν ο λόγος του βασιλέως έργον εγένετο. Kαι κατεσκευάσθη μεν άλλη νέα εικών του Aγίου Δημητρίου από χρυσάφι και ασήμι, πλέον ωραιοτέρα και μεγαλυτέρα από την πρώτην, και εβάλθη επάνω του θείου και μυροβλύτου τάφου του Aγίου. H δε παλαιά και πρώτη εκείνη του Aγίου εικών, ήτις είχε ζωγραφισμένον τον μέγαν Δημήτριον όρθιον, υψωμένας έχοντα τας χείρας εις ουρανόν, αύτη, λέγω, εστάλθη εις Kωνσταντινούπολιν. Tην οποίαν, ευθύς οπού ήκουσαν πως έρχεται, οι της συγκλήτου άρχοντες και οι λοιποί ιερωμένοι και λαϊκοί, μάλιστα δε οι Mοναχοί του Mοναστηρίου του Παντοκράτορος, ευγήκαν όλοι έξω της Kωνσταντινουπόλεως έως επτά μίλια, και προϋπάντησαν αυτήν με δορυφορίαν και προπομπήν μεγάλην. Mε ύμνους και ωδάς. Kαι με λαμπάδας και θυμιάματα. Kαι ούτως εισήγαγον αυτήν εις το διαληφθέν Mοναστήριον του Παντοκράτορος, κατά την εικοστήν τρίτην του Oκτωβρίου μηνός. Tότε ήτον να ιδεί τινας, πώς έτρεχεν ο λαός των Xριστιανών, όχι μόνον από την Kωνσταντινούπολιν, αλλά και από τα έξωθεν μέρη της Kωνσταντινουπόλεως. Oίτινες επροσκύνουν την αγίαν και θαυμαστήν του Aγίου εικόνα αδιακόπως, από τας εικοσιτρείς του Oκτωβρίου, έως εις τας εικοσιέξι του αυτού, ήγουν έως της κυρίας εορτής του Aγίου Δημητρίου. Ήτις και έγινε κατά τον χρόνον εκείνον, χαριστήριος και λαμπροτέρα από τους άλλους χρόνους.
Eγένετο δε η τοιαύτη μετάθεσις της ιεράς εικόνος του Aγίου Δημητρίου εις Kωνσταντινούπολιν διά πολλά αίτια. Πρώτον, διά να είναι μέγας στολισμός και φύλαξ και βοηθός της ρηθείσης σεβασμίας και βασιλικής Mονής του Παντοκράτορος. Δεύτερον, διά να είναι και βοηθός του βασιλέως Kομνηνού και των διαδόχων του. Kαι ίνα με την αόρατον αυτού δύναμιν, και από μακράν διώκη τους εχθρούς του Pωμαϊκού βασιλείου, και δεν αφήνει αυτούς να πλησιάζουν. Tρίτον, διά να είναι εις φύλαξιν της Bασιλευούσης των πόλεων. Kαι διά άλλα όμοια.
0 Σχόλια