ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΤΥΛΙΤΗΣ.

    
Οταν ακόμη ήμουν στό σχολείο,διάβαζα τούς βίους τών Αγίων καί επιθυμούσα από τότε,νά γίνω ασκητής.Εβγαινα συχνά έξω από τό χωριό. Ημουν τότε ένδεκα χρονών.Είχα επισημάνει έναν μεγάλο βράχο.Μία μέρα ξεκίνησα νά ανεβώ,νά γίνω στυλίτης.Πήρα μόνο ένα μικρό σιδεράκι μαζί μου,γιά νά τρώω κανένα χορταράκι,όπως οί παλιοί ασκητές.Περπάτησα μιάμιση ώρα μέσα στά βουνά καί τόν βρήκα.Ηταν ψηλός βράχος.Ανέβηκα μέ δυσκολία καί άρχισα νά προσεύχομαι. Εξάντλησα όλες μου τίς δυνάμεις καί μετά άρχισα νά σκέπτωμαι: -Οί ερημίτες είχαν ρίζες καί έτρωγαν,λίγο νεράκι,έναν χουρμά..,-εσύ δέν έχεις τίποτε εδώ πάνω στόν βράχο, πώς θά ζήσεις; Μέ είχε κόψει η πείνα,δέν άντεχα άλλο,οπότε λέω:- Ας πάω νά φάω κανένα χορταράκι...Πού νά κατέβω όμως ! Καλά ανέβηκα αλλά πώς κατεβαίνω τώρα ; Τέλος πήρα μία κουτρουβάλα...πώς δέν σκοτώθηκα.. Η Παναγία μέ φύλαξε καί δέν τσακίστηκα στά βράχια. Σιγά-σιγά κουτσαίνοντας ξεκίνησα νά γυρίσω σπίτι. Χάθηκα όμως μέσα στή νύχτα καί μέ πολλές δυσκολίες  έφθασα γύρω στά μεσάνυχτα.                                                                                                                                                                    Βίος Γέροντος 
Παϊσίου Αγιορείτου. 
Αγιον Ορος.