Είναι νόμος πνευματικός,οί θλίψεις νά σφραγίζουν τήν ζωή τών ηγαπημένων υπό Τού Κυρίου.Φυσικά καί η Μητροδώρα δέν μπορεί νά αποτελέσει εξαίρεση. Ιδίως στά τελευταία χρόνια της,πέρασε μεγάλους πειρασμούς. Ετσι ήθελε Ο Θεός νά τήν δοκιμάσει,γιά νά λάμψει περισσότερο η αρετή της. Ο πρώτος πειρασμός πού γιά χρόνια τήν βασάνιζε ήταν τά περιουσιακά.Εξ'αιτίας αυτών άργησε νά γίνει μοναχή,ενώ τό ήθελε από μικρή.Μερικοί διέδιδαν ότι ο παπάς θά κάνει τήν Μητροδώρα μοναχή καί θά φάνε τήν περιουσία της, τά μοναστήρια.Η καημένη έκλαιγε καί δέν ήξερε τί νά κάνει. Οί απλοί άνθρωποι τού χωριού,τήν εκτιμούσαν γιατί επληροφορούντο εσωτερικά γιά τήν ζωή της,ενώ από αφέλεια καί απερισκεψία,διέδιδαν ότι είναι αγία ή ότι ζεί σάν καλόγρια. Ο Θεός φαίνεται γιά νά τήν προστατεύσει από τόν πόλεμο τής υπερηφανείας,επέτρεψε ενώ πήγαινε στήν Εκκλησία,νά τήν χτυπήσει μέ τά κέρατα η κατσίκα τής γειτόνισσας καί νά τήν ρίξει κάτω. Χτύπησε άσχημα κι έκανε πολύν καιρό νά συνέλθει. Μετά από αυτό κι ενώ δέν είχε γίνει ακόμη καλά, επληρώθη κυριολεκτικά σ'αυτήν ο ψαλμικός λόγος.:-Εδοκίμασας ημάς Ο Θεός,επύρωσας ημάς..έθου θλίψεις επί τόν νώτον ημών..-. Ενα βράδυ,ενώ ήταν αναμμένο τό τζάκι,κάθισε κοντά γιά νά ζεστάνει τήν πλάτη της καί χωρίς νά καταλάβει,πήρε φωτιά. Χρειάσθηκε νά μείνει αρκετό καιρό στό Νοσοκομείο,γιατί τό κάψιμο ήταν πολύ καί μαζί μέ τά ρούχα της,έβγαινε καί τό δέρμα.Πονούσε πολύ, αλλά σιωπούσε. Η τελευταία δοκιμασία της ήταν ο καρκίνος.Πονούσε καί ο γιατρός διέγνωσε,καρκίνο στό στομάχι. Ηδη ήταν προχωρημένη η νόσος. Εμεινε στό κρεββάτι,άρχισε νά χάνει βάρος καί είχε πόνους ανυπόφορους. Οί γνωστοί της ,πού τήν έβλεπαν νά σβήνει σιγά-σιγά τήν προέτρεψαν νά πάρει τό μοναχικό σχήμα πού επιθυμούσε. Ηδη είχαν τακτοποιηθεί τά περιουσιακά καί ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Δέχτηκε κι έγινε η κουρά της στίς 8 Οκτωβρίου 2000,παραμονή τού Αγίου Ανδρονίκου κί Αθανασίας στήν Μονή τού Αγίου Ηρακλειδίου.Οί μοναχές καί η Γερόντισσα ήθελαν νά τήν κρατήσουν στό Μοναστήρι γιά ευλογία εξ αιτίας τής αρετής της,αλλά αυτή ζήτησε νά πάει στό σπίτι της,στήν εγκλείστρα της,όπου αγωνίστηκε όλη τήν ζωή της καί νά ταφεί στό κοιμητήρι τού χωριού της.Οί τελευταίες μέρες της ήταν γεμάτες χαρά αλλά καί πόνο.Ο πόνος της ήταν τόσο μεγάλος,πού έπνιγε τήν χαρά. Τήν τελευταία μέρα κυριολεκτικά σπαρταρούσε από τούς πόνους,κουνούσε συνέχεια τά χέρια καί τά πόδια της καί γύριζε στό κρεββάτι. Τής έκαναν Ευχέλαιο,τήν κοινώνησαν,μετά έπαυσαν οί πόνοι καί ησύχασε τελείως.Τό πρωί τής επομένης ημέρας,πάλι τήν κοινώνησαν κι ύστερα έγειρε τό κεφάλι της ήρεμα καί πέταξε η ψυχή της γιά τόν ουρανό στίς 2 Νοεμβρίου τό έτος 2000, σέ ηλικία 71 ετών. Πρίν ακόμα αρρωστήσει η Μητροδώρα,ο π.Θεοδόσιος τής είχε πεί μεταξύ σοβαρού κι αστείου,νά τόν ειδοποιήσει,όταν θά πεθάνει.Τού τό υποσχέθηκε καί τήρησε τήν υπόσχεσή της. Τήν ημέρα πού εκοιμήθη, είδε όνειρο ο π.Θεοδόσιος ότι ήταν στό σπίτι της μέ πολύ κόσμο καί άκουσε τήν γιαγιά νά φωνάζει. :-Πέστε στόν παπά ότι θά πεθάνω-.Τήν ίδια ώρα ,χτύπησε τό τηλέφωνο καί τού είπαν ότι η γερόντισσα Μητροδώρα, μόλις είχε κοιμηθεί. Αιωνία της η μνήμη. Αμήν !
0 Σχόλια