ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΙΑΣΥΝΗ ΤΟΥΣ,ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΟΝ...

   
Στά τέλη τού 16ου μέ αρχές τού 17ου αιώνα,ζούσε στό Κουσουνάρι τών Κυθήρων,ο Θεόδωρος Κουμπανιός. Σύμφωνα μέ τήν παράδοση,ήταν απόγονος τού βοσκού πού ανακάλυψε μέ θαυμαστό τρόπο τήν σεπτή εικόνα τής Μυρτιδιώτισσας,πρός τήν οποίαν έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια.
   Ανθρωπος αγαθός καί θεοσεβής,τελούσε κάθε χρόνο  τήν 24η Σεπτεμβρίου-επέτειο τής ευρέσεως τής τιμίας εικόνας-πανηγυρική αγρυπνία,στόν ναό τών Μυρτιδίων.Πήγαινε εκεί οικογενειακώς,προσφέροντας καί τά απαραίτητα είδη,γιά τήν θεία Λειτουργία καί τήν αρτοκλασία.
   Ξαφνικά ο Κουμπανιός αρρώστησε. Εμεινε τελείως παράλυτος,γιά πολλά χρόνια
Δέν απελπίστηκε όμως αλλ'αντιμετώπιζε τήν δοκιμασία μέ υπομονή. Επεδή τώρα δέν μπορούσε νά πηγαίνει ο ίδιος,έστελνε κάθε χρόνο στά Μυρτίδια τούς συγγενείς του.
   Τά χρόνια περνούσαν καί ό παράλυτος,ένοιωσε πώς πλησιάζει τό τέλος του. Ενα πράγμα επιθυμούσε:- Πρίν πεθάνει νά αξιωθεί νά προσκυνήσει γιά τελευταία φορά,τήν εικόνα τής Μυρτιδιώτισσας.
   Ετσι κι έγινε. Οταν ήλθε η 24η Σεπτεμβρίου,τόν σήκωσαν πάνω στό ξύλινο κρεβάτι τέσσερις συγγενείς του καί τόν μετέφεραν στά Μυρτίδια. Εκεί τόν απέθεσαν μπροστά στήν θαυματουργή εικόνα,γεμάτο χαρά,γιατί αξιώθηκε πάλι νά τήν προσκυνήσει,αλλά καί λύπη γιά τήν ελεεινή του κατάσταση.
   Σέ λίγο άρχισε η αγρυπνία. Εγινε ο εσπερινός,η λιτή καί ακολούθησε ο όρθρος. Ηταν νύχτα βαθειά,όταν κάποιος προσκυνητής,βγήκε λίγο από τήν εκκλησία γιά νά ξεκουραστεί. Σύντομα όμως επέστρεψε στόν ναό φωνάζοντας..
   -Φύγετε γρήγορα,έρχονται πειρατές! Ακουσα καθαρά τόν θόρυβο από τήν θάλασσα. Πρέπει νά έχουν αποβιβαστεί πολλοί.
   Ηταν τόσο συχνές τήν εποχή εκείνη,οί πειρατικές επιδρομές στό νησί,ώστε οί προσκυνητές, μόλις άκουσαν τήν φοβερή είδηση,διέκοψαν αμέσως τήν αγρυπνία κι έτρεξαν νά κρυφθούν.
   Επάνω στήν βιασύνη τους,κανείς δέν σκέφθηκε τόν παράλυτο. Μόνος καί περίλυπος κοιτόταν στό κρεβάτι,εγκαταλελειμμένος στό έλεος τών άσπλαχνων πειρατών. Η αγωνία του,εξ'αιτίας τού κινδύνου πού διαρκώς πλησίαζε,είχε φθάσει στό κατακόρυφο.Σήκωσε τότε τά μάτια κοίταξε τήν χαριτόβρυτη εικόνα καί μέ πολλαπλάσια θέρμη καί δάκρυα, ζήτησε τήν βοήθεια τής Παρθένου.
   Καί τότε έγινε τό θαύμα.Ανάμεσα στίς ικεσίες καί στούς θρήνους του,άκουσε φωνή από τήν εικόνα νά τού λέει:  -Σήκω καί φύγε.
   Τήν ίδια στιγμή,άρχισε νά κινεί τά ακίνητα ώς τότε μέλη του. Σηκώθηκε όρθιος καί βγήκε από τήν εκκλησία τρέχοντας,γιά νά συναντήσει τούς συγγενείς του.
   Νόμιζε στήν αρχή,πώς ζούσε ένα όνειρο. Οταν όμως βεβαιώθηκε γιά τήν θεραπεία του,η χαρά καί ο ενθουσιασμός του,δέν είχαν όρια.
   Μέ τίς φωνές του,βγήκαν όλοι από τούς κρυψώνες καί τόν περικύκλωσαν. Κι όταν άκουσαν από τό στόμα του,πώς έγινε τό παράδοξο θαύμα,συγκεντρώθηκαν στόν ναό καί ευχαρίστησαν μέ ιερή συγκίνηση καί δάκρυα τήν Πηγή τής ευσπλαχνίας.
   Περίεργο όμως! Οί πειρατές,δέν είχαν ακόμη εμφανισθεί. Τότε μόνο κατάλαβαν ότι ο θόρυβος από τήν θάλασσα,δέν ήταν από πειρατές,αλλ'από θεία οικονομία.  Ηταν γιά νά μείνει μόνος καί αβοήθητος ο παράλυτος,νά προσευχηθεί μέ πίστη καί θέρμη,καί ν'αξιωθεί τήν θαυματουργική θεραπεία.
   Ο υγιής πλέον παράλυτος,συνέχισε γεμάτος ευγνωμοσύνη νά συμμετέχει πιό πανηγυρικά στήν εορτή τής 24ης Σεπτεμβρίου. Αφησε μάλιστα εντολή στά παιδιά του,νά συνεχίσουν εκείνα μετά τόν θάνατό του,τήν ευλογημένη αυτή συνήθεια.

Εμφανίσεις καί θαύματα τής Παναγίας.
Ιερά Μονή Παρακλήτου.