Πηγαίναμε σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στό μοναστήρι τού Στομίου,λές καί μάς τραβούσε μία δύναμη ανεξήγητη κοντά στόν πατέρα Παϊσιο. Εκεί βρίσκαμε γαλήνη κοντά του καί ηρεμούσε τό πνεύμα καί η ψυχή μας. Παράλληλα,προσπαθούσαμε νά τόν βοηθούμε σέ διάφορες εργασίες. Μία από εκείνες τίς ημέρες μ'έστειλε νά πάρω έναν κασμά καί ένα φτυάρι, από τήν αποθήκη,πού ήταν αμέσως μετά τήν κεντρική είσοδο τού μοναστηριού.
-Γιώργο,μήν φοβηθείς δύο φιδάκια πού είναι εκεί μέσα,είναι ακίνδυνα,μού είπε. Προχώρησα νά εκτελέσω τήν παραγγελία του,οπότε βρέθηκα μπροστά σέ δύο τεράστιες δενδρογαλιές,πού κινήθηκαν πρός τό μέρος τών εργαλείων.Στήν θέα τους πισωπάτησα έντρομος,έτοιμος νά τό βάλω στά πόδια.. Μέ συγκράτησε τό κοκκαλιάρικο,αλλά στιβαρό χέρι τού Γέροντα,ενώ συγχρόνως -επιτιμούσε- τά φίδια μέ ήρεμη καί γαλήνια φωνή.- Πηγαίνετε στήν γωνιά σας,δέν βλέπετε πού ο Γιώργος φοβάται; Μέ είχε ακολουθήσει,γιατί κατάλαβε ότι η θέα τών φιδιών,θά μού προκαλούσε φόβο.Γύρισα νά τόν κοιτάξω,μά δέν αντάμωσα τό βλέμμα του.Τά μάτια του ήταν στραμμένα στήν γή. Προσπάθησα κάτι νά ψελλίσω,μά ήδη είχε φύγει. Βρισκόταν μακρυά, έτσι αέρινος όπως ήταν.
Μαρτυρία Γ.Παπαθεμιστοκλέους από Κόνιτσα.
Βίος Γέροντος Παισϊου τού Αγιορείτου.
1 Σχόλια
🙏⚘
ΑπάντησηΔιαγραφή