-Γέροντα,γιατί πέφτω απότομα από τήν χαρά στήν λύπη; -Τό απότομο πέρασμα από τήν χαρά στήν λύπη,τίς πιό πολλές φορές,είναι τού πειρασμού.Τό ταγκαλάκι μέ τήν κακία του,πολεμάει πολύ τόν άνθρωπο,ιδίως τόν ευαίσθητο καί χαρούμενο στήν φύση του, πού θέλει νά ζήσει πνευματική ζωή. Αυτή είναι η δουλειά του. Θέλει νά μάς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται. Γιατί όμως νά αφήνουμε τό ταγκαλάκι νά κάνει τήν δουλειά του; Η χαρά δέν είναι καλύτερη από τήν λύπη; Η αγάπη δέν είναι καλύτερη από τήν κακία; -Γέροντα, ορισμένες φορές πέφτω σέ λύπη,χωρίς νά ξέρω τήν αιτία. -Τό ταγκαλάκι θέλει,κανένας νά μήν χαίρεται. Ακόμα καί αυτούς πού δέν έχουν λόγο νά στενοχωρηθούν,βρίσκει τρόπους νά τούς στενοχωρεί. Εκείνο πού βλέπω σ'εσένα είναι ότι ζητάει αφορμή νά σέ απογοητεύσει. Σέ μπερδεύει όλο καί περισσότερο μέ λεπτές κλωστές. Εάν σέ μπέρδευε μέ σπάγκο,τέλος πάντων θά έλεγα ότι έχεις λίγο δίκιο,αλλά εσύ τίς λεπτές κλωστές,τίς βλέπεις σάν χονδρά σχοινιά καί στενοχωριέσαι. Μήν βασανίζεσαι χωρίς νά υπάρχει λόγος,γιατί δίνεις χαρά στό ταγκαλάκι καί στενοχωρείς Τόν Χριστό. Θέλεις νά στενοχωριέται Ο Χριστός; -Οχι Γέροντα,αλλά... -Τίποτα! -Ο Αδης επικράνθη! Πές:-Επικράνθη ! -Επικράνθη ! Δόξα Τώ Θεώ !!!!! Πάθη καί Αρετές. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.
0 Σχόλια