EΛΕΝΗ ΠΟΛΥΒΙΟΥ:-ΘΕΕ ΜΟΥ,ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ !

 

Διηγείται ο Μητροπολίτης Μόρφου κ.Νεόφυτος :-Πήγα νά τήν δώ.ένα μήνα πρίν από τήν κοίμησή της.Μού είπε :-Γυιέ μου,ήρθε η Παναγία, μέ έπιασε από τό χέρι καί μού είπε: -Αντε Ελού,είναι η ώρα μας.- Τής λέγω: -Γιαγιά,γιατί βιάζεσαι νά φύγεις; -Μά βιάζεται η Παναγία μας.Βιάζεται η Κυρία Θεοτόκος μας. Τής έδωσα ευλογία μία εικόνα τής Παναγίας, πού τήν προσκυνούσε μέ πολλή ευλάβεια κι έλεγε :-Παναγία μου,σέ παρακαλώ,μή μέ εγκαταλείψεις,νά μέ έχεις κοντά σου,όταν θά έλθω στήν άλλη ζωή Τού Χριστού σου. Τής είπα:-Μήν βιάζεσαι πρέπει νά εκδοθεί τό διαβατήριο καί νά μπεί σφραγίδα,γιά νά φύγεις απ'αυτή τήν ζωή. -Οχι,γυιέ μου, τούτη τή φορά εκδόθηκε.Γιά νά έλθει η Παναγία,σημαίνει ότι ήλθε η ώρα μου. Καί όντως έφυγε,αλλά μέ κανονικό διαβατήριο τήν πίστη της,τήν νηστεία της καί τήν αγάπη της στήν θεία Λειτουργία. Τήν επίσκεψή μου αυτή,ένα μήνα πρίν από τόν θάνατό της,τήν έκανα,διότι μέ κάλεσε η ίδια. Ηταν πολύ ταπεινή καί ήθελε νά μέ ρωτήσει,άν τό όραμα τής Παναγίας πού είδε,ήταν εκ Θεού ή τού κοντονούρη,γιά νά τήν ξεγελάσει. -Τί αισθάνθηκες γαγιά; τήν ρώτησα. -Χαρά γυιέ μου,πολλή χαρά! -Ε, φαίνεται ότι ετοιμάζεται τό διαβατήριο,αλλά εσύ μή βιάζεσαι,έχουμε πολλά νά κάνουμε γιά νά μετανοήσουμε... Είχε εισαχθεί στό Νοσοκομείο Λάρνακος καί τό Σάββατο τό μεσημέρι,ζήτησε νά κοινωνήσει. Η νύφη της Στέφη,κάλεσε αμέσως τόν εφημέριο τού Νοσοκομείου π.Παναγιώτη καί τήν κοινώνησε. Η νύφη της ζήτησε τήν ευχή της. Μέ μεγάλη δυσκολία είπε:-Τές ευτζές μου,κόρη μου. Ηταν τά τελευταία λόγια της. Πάντα έλεγε:-Θεέ μου,νά πέθαινα Σάββατο,νά ανέβει η ψυχή μου Κυριακή κοντά Σου,καί ο καλός Θεός μας τήν άκουσε. Τό Σάββατο ,5 Απριλίου 2003,η ώρα 7 τό βράδυ,αναχώρησε γιά τόν ουρανό. Τό βράδυ τής κοιμήσεώς της,η νύφη της μπήκε στό υπνοδωμάτιό της καί ένιωσε άρρητη ευωδία. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στήν ενορία της στόν Μητροπολιτικό ναό Σωτήρος Λάρνακος μέ προεστώτα τόν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κιτίου κ.κ.Χρυσόστομο,μέ τήν παρουσία πολλών ιερέων καί πλήθος πιστών. Δέν υπήρχε πένθος καί λύπη,αλλά χαρά διάχυτη σέ όλους πού θύμιζε η όλη τελετή περισσότερο Ανάσταση καί Πάσχα. Αιωνία της η μνήμη. Αμήν !!! 

Ασκητές μέσα στόν κόσμο. Αγιον Ορος.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια