ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ.

Θυμόμουν τό θάρρος σου παππούλη καί προσπαθούσα νά πάρω κουράγιο, εκείνες τίς δύσκολες ώρες. Εφερνα στόν νού μου τό δικό σου μαρτύριο καί τήν Ιώβιο υπομονή σου. Τό μόνο πού κατάφερνα ήταν,γιά μία ακόμη φορά νά δώ, πόση απόσταση χωρίζει έναν αληθινά μεγάλο τής Πίστεως, από ένα ανθρωπάκι. Μού ήταν πολύ δύσκολο παππούλη, προσπάθησα πολύ, αλλά δέν τά κατάφερα. Εδειχνα ότι υπέφερα καί φοβόμουν. Θυμόμουν τά λόγια σου :-Είχα αγκαλιάσει τά πόδια Εκείνου, επάνω στόν Σταυρό καί ήμουν ευτυχισμένος. Ποσο μεγάλος ήσουν παππούλη !!!

Οταν όλα είχαν τελειώσει, τότε πρόσεξα στό τοίχο μία εικόνα Του , ήταν τόσο γλυκα θλιμμένο !!!Κι εκείνο τό αίμα πού κυλούσε σταγόνα-σταγόνα στό πρόσωπό Του, έδειχνε πόσο πονούσε !!!Τό μαρτύριο Εκείνου, πόσο μεγαλύτερα ήταν παππούλη μου !!! Εσύ όμως καταφερες νά Τόν μιμηθείς στήν υπομονή. Τόν αγαπούσες αληθινά. Ησουν ένα δικό Του κομμάτι. Γι αυτό σέ παρακαλώ, αγαπημένε Γέροντα, τώρα πού είσαι τόσο κοντά Του, νά παρακαλείς Τόν Κύριο, γι εμάς πού ακόμη αγωνιζόμαστε. Εχουμε ανάγκη τίς προσευχές σου καί τήν μεσιτεία σου, γιατί όσο κι΄αν προσπαθούμε , δέν έχουμε τά - κότσια- νά κτυπήσουμε τίς πόρτες τού ουρανού καί ν' ανοίξουν.Εσύ τά είχες καί τό βλέπουμε. Πόσο μάλλον τώρα πού είσαι ευτυχισμένος κοντά Του. Στήν Μανούλα νά πείς, ένα ακόμη -ευχαριστώ από τά δικά της παιδιά γιατί όσα κι άν τής πούμε εμείς είναι λίγα.