Σέ ένα άλμπουμ εικόνων-Facies dolorosa= τό πονεμένο πρόσωπο, προσπάθησα κάποτε γιά διαγνωστικούς λόγους, νά αποτυπώσω φωτογραφικώς, εκείνη τήν αλλάγή, τήν οποία φέρνει μία ορισμένη αρρώστια, στήν έκφραση τού ανθρώπου. Ηθελα νά δείξω ακόμη τήν αλλαγή τής συμπεριφοράς, πρός τό περιβάλλον του καί πρός τόν ίδιο τόν εαυτόν του, εξ'αιτίας τής αρρώστιας. Εγώ ό ίδιος, δέν μπορώ νά κοιττάζω αυτές τίς εικόνες τού πόνου, χωρίς νά νιώθω συγκίνηση.Πιό βαθιά ακόμη μέ συγκινούν τά παιδιάστικα πρόσωπα. Πόσο έντονη αφήνει τήν σφραγίδα του ό πόνος στόν ζεστό κόσμο τής παιδιάστικης ζωής τους καί στά ασχημάτιστα ακόμη χαρακτηριστικά τους! Πόσο η ανέμελη ευτυχία τους υποχωρεί, μπροστά σέ μία οδυνηρή απορία καί σέ μία βαριά, σχεδόν τραγική σοβαρότητα. Ολ'αυτά ανήκουν στίς εντυπώσεις τίς οποίες δέν μπορεί κανείς νά ξεχάσει.
Αν σ'αυτό τό βιβλίο, απ τήν μακρά σειρά τών πονεμένων παιδιάστικων μορφών, πού πέρασαν από μπροστά μου, κατά τήν διάρκεια τής ζωής μου, διάλεξα δύο, αυτό τό έκανα γιατί θέλω νά διηγηθώ αυτή τήν τραγική αλλαγή τής παιδικής ψυχής.Στήν πρώτη περίπτωση, η εμφάνισις μιάς ωριμότητος πολύ ξεκάθαρης, έρχεται σάν ένα άμεσο επακόλουθο τής αρρώστιας. Στήν δεύτερη, αφήνεται ελεύθερη πολύ η φαντασία τού αναγνώστου. Κι όμως, αυτή ακριβώς η δεύτερη περίπτωσις,πού ήταν μονάχα ένα ελάχιστο επεισόδιο, είχε αποτυπωθεί στήν μνήμη μου, μέ πύρινα γράμματα. Γιατί ποτέ άλλοτε πιό πρίν, ούτε καί πιό ύστερα, δέν σκόνταφτα τόσο οδυνηρά, πάνω στά όρια πού έχουν τεθεί στήν ιατρική μας γνώση. Γιατί στήν τελευταία της έννοια,ολόκληρη η ιατρική σοφία, βρίσκεται καί παραμένει μέσα στήν πρόταση. -Medicus curat. Deus sannat-, δηλαδή: Ο Γιατρός νοσηλεύει καί Ο Θεός θεραπεύει.
Hans Killian:Πίσω μας στέκει Ο Θεός.
0 Σχόλια