ΣΑΣ ΦΕΡΝΩ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.

Αγία Ιερουσαλήμ, φεύγω από σένα γεμάτη πίστη καί αγάπη. Πηγαίνω κοντά σέ ανθρώπους πού δέν έχουν υπ'όψιν τους τήν ομορφιά σου,πού δέν σέ ζήτησαν ποτέ καί πού κι άν ακόμη σέ δούνε, τίποτα δέν θά'χουνε νά πούνε. Η Σταματούλα,βρισκόταν πιά σέ άλλον κόσμο. Στό αεροδρόμιο γινόντουσαν φασαρίες. Πολλοί επιβάτες, δυσανασχετούσαν, φώναζαν καί αντιδρούσαν λές καί δέν είχαν μόλις φύγει από τήν Αγία Γή. Λές καί τά Αγια προσκυνήματα, δέν τούς είχαν καθόλου αγγίξει. Η Σταματούλα μού εξομολογήθηκε ότι εκείνες ακριβώς τίς στιγμές ήταν πού γιά πρώτη φορά ένοιωσε ότι Ο Θεός είναι παντού καί αποκαλύπτεται στά πλάσματά Του. Εκείνη ήταν η μόνη πού δέν δυσανασχετούσε, αλλά είχε μία εσωτερική ηρεμία πού έβγαινε πρός τά έξω κι έλεγε στούς άλλους νά κάνουν υπομονή, αφού τίποτ'άλλο δέν μπορούσε νά γίνει εκείνη τήν ώρα. Οταν έφθασε στήν Αθήνα,αγκάλιαζε τούς ανθρώπους καί τούς έλεγε μέ ολοφάνερη ευτυχία..-Σάς φέρνω ευλογία απ'τούς Αγίους τόπους. Εκείνη ήξερε τί τούς έλεγε, εκείνοι όμως δέν ενοιωθαν τίποτα.Σχεδόν όλοι τήν ρωτούσαν πώς τά πέρασε καί πού πήγε, μά κανείς δέν ρώτησε, πώς καί τί ένοιωσε εκεί πού πήγε. Παρά ταύτα η Σταματούλα μαγεμένη τούς απαντούσε ότι....-Κοντά στόν Θεό, δέν περνάει κανείς ποτέ άσχημα. Η Σταματούλα ήταν γεμάτη αγάπη γιά τόν κόσμο, πίστη καί λατρεία γιά Τόν Κύριο, γεμάτη θαυμασμό γιά όσα είδε καί αγαλλίαση, γιά όσα ένοιωσε. Τήν αγάπη της, πολλοί θέλησαν νά τήν εκμεταλλευτούν, τήν πίστη της νά τήν θίξουν μέ χυδαίες εκφράσεις, ενω η γαλήνη πού διαγραφόταν στό πρόσωπό της καί στόν τρόπο ζωής της, άλλους τούς νευρίαζε κι άλλους τούς έκανε τόσο μικρούς, τήν ώρα πού τούς άκουγε νά τήν παροτρύνουν νά ξεφύγει λίγο από εκείνες τίς εντυπώσεις. Αυτό ακριβώς ηταν πού δέν μπορούσε νά καταλάβει η Σταματούλα. Βρήκε τήν αληθινή ζωή καί νά τήν αφήσει γιά τήν ψεύτικη,τήν πρόσκαιρη,τήν ταπεινη ? Αυτή διψούσε νά λέει καί νά ακούει, νά δίνει καί νά παίρνει τροφή γιά τήν ψυχή καί τό πνεύμα, ενώ τόσοι άλλοι γύρω της, αδιαφορούσαν εντελώς. Αραγε ήταν ο ψυχικός τους κόσμος τόσο γεμάτος, πού δέν θέλανε πιά τίποτα καινούργιο καί αληθινό νά μπεί στήν ζωή τους? Η ήταν τόσο τυφλοί πού δέν βλέπανε τήν τελειότητα καί περιφρονούσαν τό κάθε τί πού θά τούς οδηγούσε σ'αυτήν ? Η αλλαγή τής Σταματούλας ήταν καταφανής. Μονάχα τά παιδιά της μπορούσαν νά τήν νοιώθουν καί νά χαίρονται τήν αλλαγή της καί τήν υπέροχη συμπεριφορά της. Δέν έδινε πιά σημασία στά υλικά αγαθά καί στήν συμπεριφορά τών συνανθρώπων της. Είχε τόν κόσμο της πού τήν γέμιζε καί τήν ομόρφαινε,'εκανε αυτογνωσία καί αυτοκριτική καί εισχωρούσε όλο καί πιό βαθειά μέσα της. Ηταν ελεήμων καί ελεήμων δέν είναι μόνο αυτός πού δίνει χρήματα σέ άλλους, αλλά κι αυτός πού χαρίζει ένα αληθινό καί ζεστό χαμόγελο, ακόμα καί σ'αυτούς πού δέν τό αξίζουν. Ο άνθρωπος έχει πολλές ομορφιές μέσα του, μά τίς αφήνει ανεξερεύνητες ανεκμετάλλευτες. Επιτρέπει μόνο οί ασχήμιες νά διοικούν τήν ζωή του κι αυτό γιατί είναι μακριά, πολύ μακριά από Τόν Κύριο. Ο Κύριός μας καί Ο Θεός μας, ήλθε στήν γή γιά τόν άνθρωπο καί δέν τόν εγκατέλειψε ποτέ. Η βασιλεία Του είναι εκεί ψηλά, αλλά η χάρι Του έμεινε κοντά μας. Ζεί καί κινείται ανάμεσά μας μέ λυπημένο τό Παντοδύναμο πρόσωπό Του. Λυπάται πού οί άνθρωποι Τόν περιφρονούν, αλλά έχει τήν δύναμη νά τούς συγχωρέσει καί νά τούς βοηθήσει, όταν ειλικρινά μετανοιώσουν καί Τόν ζητήσουν.

Η ζωή είναι ένα δώρο Τού Θεού σ'έμάς. Ο τρόπος πού ζούμε τήν ζωή μας, είναι τό δικό μας δώρο στόν Θεό. Ας κάνουμε τό δώρο αυτό υπέροχο !

Μαρίτσα Σαριντζιώτου-Σπύρου.-Αυτό πού θά πάρω μαζί μου-.