ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΝ ΘΑ ΦΘΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ.

Κάποτε επισκευθήκαμε τόν σεβάσμιο ναό τού εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, πού βρίσκεται κοντά στό παλάτι τής Αφθονίας.Οτάν φθάσαμε, ο όσιος άρχισε νά προσεύχεται στόν Κύριο,υμνώντας Τον, απολαμβάνοντας μυστικές θεωρίες. Αφού προσευχήθηκε αρκετά, τόν άκουσα σέ λίγο νά συζητάει μέ κάποιον.Παραξενεύτηκα γιατί ήξερα πώς δέν ήταν ακόμη κανένας στήν εκκλησία. Ηθελα νά μάθω μέ ποιόν συνομιλούσε, αλλά δέν τόν ρώτησα,γιατί εν τω μεταξύ, ήλθε ο ιερέας καί άρχισε τήν θεία λειτουργία.Ενώ όλο τό εκκλησίασμα έψαλλε, ο όσιος είχε καρφώσει τό βλέμμα του επίμονα στό θυσιαστήριο καί ευφραινόταν τόσο. ώστε τό πρόσωπό του έθαλλε σάν ρόδο. Μόλις έγινε η μικρή είσοδος, υψωσε τά χέρια του κι άρχισε νά προσεύχεται μέ ιδιαίτερη θέρμη καί ένταση.Σέ λίγο τόν κυρίευσε θεϊκή έκσταση, ώστε ποθούσε νά πετάξει κοντά στά άγια μυστήρια.Αλλά γιά νά μήν σκανδαλίσει κανέναν καί από σεβασμό πρός τήν τάξη, απέκρουσε τά σκιρτήματα αυτά κι έμεινε ακίνητος στήν θέση του, δοξάζοντας Τόν Θεό. Μετά τήν απόλυση, στόν δρόμο, τόν εκλιπαρούσα νά μού φανερώσει μέ ποιόν συνομιλούσε στήν εκκλησία.Εκείνος σάν φιλόστοργος πατέρας, δέν έκρυβε τίποτα απ τό παιδί του. Γι αυτό κι εγώ θά περιγράψω στούς πνευματικούς μου αδελφούς καί πατέρες, όσα μού είπε, πρός δόξαν Θεού.Αυτός λοιπόν μέ τόν οποίο συνομιλούσε ο δίκαιος στήν εκκλησία, ήταν ο αγγελος πού φρουρούσε τό Αγιο θυσιαστήριο.Νά τί έλεγε στόν όσιο...-Από καιρό επιθυμούσα νά δώ τήν ενδοξότητά σου καί παρακαλούσα Τόν Θεό νά έλθεις κάποτε εδώ γιά νά προσευχηθείς, ώστε μ αυτή τήν ευκαιρία νά σέ γνωρίσω καί νά απολαύσω ευφρόσυνα τήν προσευχή σου. - Αλλά θειότατε, απόρησε ο Νήφων, πού μέ ξέρεις καί πώς έχεις τόση επιθυμία νά δείς έναν γέρο σαπισμένο στήν αμαρτία ?...- Γι αυτό σέ ποθούσα, απάντησε ο άγγελος, γιά νά γνωρίσω αυτή σου τήν ταπείνωση.Γιατί περί αυτής ακριβώς είχα ακούσει στόν ουρανό, ότι Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, σού τήν χάρισε μέ τό ίδιο Του τό χέρι...-Μά πού τό άκουσες εσύ αυτό ? καί είναι δυνατόν νά γίνεται στόν ουρανό, λόγος γιά ένα έκτρωμα σάν κι εμένα?...- Σέ όλα σού λέω τήν αλήθεια,αγαπημένε Τού Θεού. Δόλος δέν βρίσκεται στά χείλη μου. Καθ'ως βλέπεις υπηρετώ σ'άυτό τό άγιο θυσιαστήριο. Οταν πορεύομαι στό ουράνιο θυσιαστήριο, γιά νά μεταφέρω στόν Θεό τίς προσευχές τών χριστιανών,φθάνουν στήν ακοή μου όσα οι άγγελοι Τού Θεού, λένε γιά σένα..- Οτι ο Νήφων είναι αγαπητός στόν Υψιστο, γιατί μέ τήν βαθειά του ταπείνωση, κάνει στάχτη τούς δαίμονες. Οτι θυμάται στίς προσευχές του, τίς μακάριες δυνάμεις. Καί γι αυτό Ο Κύριος πρόσταξε κάθε άγγελο καί αρχάγγελο νά τόν μνημονεύουν αδιάκοπα στίς νοερές τους θυσίες. Αυτά έχω ακουσει γιά σένα στόν ουρανό καί γι αυτό είχα μεγάλη επιθυμία νά σέ γνωρίσω.Αλλά νά πού εισακούσθηκα από Τόν Κύριο...- Ωστε λαμπρότατο αστέρι, αυτά λές πώς άκουσες γιά μένα ? Κι όμως οπωσδήποτε γιά κάποιον άλλον Νήφωνα θά άκουσες. Γιατί γιά μένα,μόνο τούτο είναι γραμμένο..- ότι δέν έχω πράξει κανένα καλό. Αλλά ο άγγελος ύστερα απ αυτά ακόμη περισσότερο μακάρισε τήν ταπείνωση τού Γέροντα κι έγινε άφαντος.Ενώ ο Νήφων, μετά τήν εξαφάνιση τού αγγέλου μονολογούσε...- Πρόσεξε ταπεινέ Νήφων..Σχετικά καλή είναι η πολιτεία σου καί επαινετοί οί κόποι τής ασκήσεώς σου. Αλλά μοιάζεις μέ ένα πλοίο, γεμάτο απ όλα τά αγαθά πού ταξιδεύει ακόμη μέσα στό πέλαγος. Κανείς δέν ξέρει άν θά φθάσεις στό λιμάνι γιά νά συναντήσεις Τόν Χριστό ή θά κινδυνεύσεις νά χάσεις τήν καλή πραμάτεια. Καί τότε ? Ω! τί συμφορά! Μοιάζεις ίσως καί μέ λευκή χώρα έτοιμη γιά τόν θερισμό. Ποιός ξέρει όμως άν θ αντέξεις ώς τόν θερισμό ή θά φάνε τ'αγριοπούλια τά στάχυα σου κι η φωτιά τό άχυρο πού θ απομείνει ? Αυτά μονολόγησε ο μακάριος καί κάθησε στό στασίδι.

Ενας Ασκητής Επίσκοπος. Αγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής.