Όταν η Παναγία βρισκόταν κοντά στον Σταυρό, η θλίψη της ήταν ακατάληπτα μεγάλη, επειδή αγαπούσε τον Υιό της περισσότερο απ’ ότι μπορεί κανείς να φαντασθεί. Κι εμείς ξέρουμε πως όσο μεγαλύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η λύπη. Κατά την ανθρώπινη φύση η Θεοτόκος δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να μην υποκύψει στις θλίψεις της. Παραδόθηκε όμως στο θέλημα του Θεού και το Άγιο Πνεύμα την ενίσχυσε ν’ αντέξει στον πόνο της. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου η Παναγία έγινε η μεγάλη παρηγοριά στις θλίψεις για όλο τον λαό του Θεού.
Έτσι δόθηκε στον Θεό η Υπεραγία Παρθένος: -Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου. Αν λέμε κι εμείς το ίδιο: -Ιδού ο δούλος-η Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου.
ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ.
0 Σχόλια