ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. ( ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ).

Πήγαμε κάποτε γιά προσκύνημα μαζί μέ τόν κύριο Γιώργο καί τήν κυρία Καίτη Π. στόν Αγιο Ιωάννη τόν Θεολόγο, στήν Πάτμο. Ηταν πρωϊ. Ενιωθα νά μέ πνίγει η χάρις τού Αγίου Ιωάννου. Είχε κόσμο τό σπήλαιο τής Αποκαλύψεως.Φοβήθηκα μήπως προδώσω τά αισθήματά μου. Αν άφηνα τόν εαυτό μου νά εκδηλωθεί, θά μέ περνούσαν γιά τρελλό. Αυτοσυγκρατήθηκα. Βγήκα έξω από τήν εκκλησία.Δέν είναι καλό νά βλέπουν οί άλλοι τά βιώματα τής μυστικής επαφής μας μέ Τόν Θεό. Γι αυτό τούς είπα καί φύγαμε. Τό απόγευμα τής ίδιας ημέρας, ήταν ησυχία.Ημασταν οί τρείς μας. Δέν υπήρχε άλλος στήν εκκλησία. Πρίν μπούμε μέσα τούς προετοίμασα. Τούς είπα :- Οτι κι άν δείτε, δέν θά κουνηθείτε, ούτε θά μιλήσετε. Μπήκαμε μέσα μέ ευλάβεια, χωρίς θόρυβο, μέ σιωπή, απλά καί ταπεινά.Σταθήκαμε μπροστά στήν Θεία Αποκάλυψη. Γονατίσαμε καί οί τρείς,εγώ στήν μέση.Πέσαμε πρινείς. Λέγαμε τό - Κύριε Ιησού.... περίπου ένα τέτερτο. Εγώ αισθανόμουν άδειος. Καμία συγκίνηση, τίποτα. Ερημιά.Κατάλαβε ο αντίθετος, (ο διάβολος) καί θέλησε νά μ'εμποδίσει. -Αυτά δέν γίνονται μέ πρόγραμμα, σκέφθηκα. Τήν έλεγα,τήν ήθελα τήν ευχή-ή μάλλον ούτε τήν έλεγα ούτε τήν ήθελα,-διότι όταν τήν λές, όταν τήν θέλεις, καμιά φορά τήν παίρνει είδηση ο αντίθετος.Είναι ένα πάρα πολύ λεπτό σημείο.Δέν μπορείς μόνος νά περιφρονήσεις τόν αντίθετο. Καί νά τόν περιφρονήσεις, χρειάζεται απαραίτητα η η Θεία χάρις. Δώστε πολλή προσοχή. Δέν σφίχθηκα, δέν πίεσα τήν κατάσταση. Δέν πρέπει σ'αυτά τά πνευματικά νά πηγαίνουμε μέ τήν βία. Βγήκα έξω. Περιεργάσθηκα τά λουλούδια,σάν νά ήθελα ν'αδιαφορήσω γιά τό ότι δέν γινόταν τό άνοιγμα τής ψυχής μου.Κοίταξα λίγο τήν θάλασσα. Μπήκα πάλι μέσα στό εκκλησάκι, έβαλα στό θυμιατό λίγα κάρβουνα καί τ'άναψα, έβαλα λίγο λιβάνι,θύμιασα καί τότε άνοιξε η καρδιά μου.Τότε ήλθε η Θεία χάρις. Στό πρόσωπό μου ήλθε μία λάμψη,έγινα ένθεος, ύψωσα τά χέρια κι άρχισα νά κλαίω. Συνεχώς έτρεχαν δάκρυα τά μάτια μου. Σέ μία στιγμή έπεσα κάτω. Οπως μού είπαν οί συνοδοί μου, έμεινα κάτω είκοσι λεπτά. Αυτό τό θαύμα πού μού έγινε στήν Πάτμο, είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Εχει μεγάλη έννοια.Είδα τό γεγονός τής Αποκαλύψεως. Είδα τόν Αγιο Ιωάννη τόν Θεολόγο, τόν μαθητή του τόν Πρόχορο, έζησα τό γεγονός τής Θείας Αποκαλύψεως,όπως ακριβώς είχε συμβεί.Ακουσα τήν φωνή Τού Χριστού από τήν σχισμή τού βράχου.... Αυτά νά μήν τά πείτε πουθενά. Κύριε Ιησού Χριστέ....νά μέ ελεήσει Ο Θεός. Γιατί σάς τά είπα? Πέστε μου. Σάς τά είπα γιά νά μάθετε νά εγκαταλείπετε τόν εαυτόν σας,απαλά, χωρίς πίεση,στά χέρια Τού Θεού.Τότε Εκείνος, θά έρχεται στίς ψυχές σας καί θά τίς χαριτώνει. Αν ο πονηρός σάς βάζει εμπόδια, νά τόν περιφρονείτε. Καταλάβατε ? Ετσι έκανα κι εγώ. Ασχολήθηκα μέ κάτι άλλο, όταν συνειδητοποίησα ότι κάτι παρεμβαίνει.Αυτό έχει πολύ βάθος. Τά λέω αυτά, αλλά δέν μού'ρχεται καί καλό πού τά λέω. Αισθάνομαι ότι δέν πρέπει νά τά λέω.. Αυτά είναι μυστήρια,δέν μπορώ νά τά εξηγήσω. Τό μόνο πού λέω είναι, νά γίνονται όλα απλά, ταπεινά,απαλά. Οταν τό θέλεις καί περιμένεις νά ενωθείς μέ Τόν Θεό, όταν εκβιάζεις Τόν Θεό,δέν έρχεται. Αλλά έρχεται - εν ημέρα ή ού προσδοκάς καί εν ώρα ή ού γινώσκεις-. Είναι ένας αγιότατος τρόπος,αλλά δέν μπορείς νά τόν μάθεις απ' έξω. Πρέπει νά μπεί μέσα στήν ψυχή σου μυστικά,ώστε νά τόν ενστερνισθείς μέ τήν χάρι Τού Θεού.

Αγιου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.Βίος καί Λόγοι. Ιερά Μονή Χρυσοπηγής. Χανιά.2013