ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΤΟΝ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ. ( ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ ).

Κάποιος ευλαβής άνθρωπος μου διηγήθηκε κι άλλο θαυμαστό γεγονός, που θα το γράψω για να δοξαστεί το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ένα Σαββατόβραδο, μου είπε, προσευχόταν στον πρόναο του αγίου Αναστασίου, όπου γινόταν η συνηθισμένη Κυριακάτικη αγρυπνία. Τότε ήρθε και ο δούλος του Θεού Νήφων, που συχνά περνούσε τις νύχτες του, όπως ξέρουμε, στους ναούς των Αγίων.
Βλέπει λοιπόν ο χριστιανός αυτός κι ένα πλήθος από λευκοντυμένους νέους να προχωρούν μαζί του, κυκλώνοντάς τον μ’ ευφρόσυνα πρόσωπα. Αλλά το πιο θαυμαστό ήταν, ότι μπροστά του πήγαινε ένας Σταυρός ίσος με το μπόι του, καμωμένος σαν από καθαρό χρυσάφι. Αλλά και πίσω του ήταν άλλος ένας ίδιος, και τρεις ακόμα όμοιοι δεξιά κι αριστερά και πάνω απ’ το κεφάλι του. Και όλοι εκείνοι οι αστραφτεροί Σταυροί ήταν ενωμένοι μεταξύ τους σ’ ένα προστατευτικό σύμπλεγμα, που τείχιζε ολόγυρα τον όσιο.
Όταν ερχόταν πειρασμός, θέλοντας ο Θεός να τον δοκιμάσει και να τον στεφανώσει, παραχωρούσε και χώριζαν οι Σταυροί, αφήνοντας ένα μικρό άνοιγμα ανάμεσά τους. Μεσ’ απ’ αυτό μπορούσε ο εχθρός να ρίχνει τα βέλη του. Την ώρα της επιθέσεως του διαβόλου και της πάλης του με τον όσιο, πλήθη αγγέλων και δαιμόνων στέκονταν γύρω και παρακολουθούσαν με αγωνία την έκβαση της αναμετρήσεως.
Ο μακάριος Νήφων, αφού πρώτα έδινε κι έπαιρνε αρκετά χτυπήματα από τον υπερφίαλο εχθρό, σήκωνε έπειτα τα χέρια του στον ύψιστο Θεό κι ανέβαινε νοερά ως Εκείνον με τον καθαρό του νου. Έμενε έτσι, ζητώντας Του να επέμβει ενάντια στον νοητό δράκοντα. Κι ο σατανάς, βλέποντάς τον σ’ αυτή την στάση και τρέμοντας την οργή του Θεού, έλεγε φοβισμένος στη δαιμονική του συμμορία:
-Πάμε να φύγουμε από τούτον εδώ, γιατί ανέβηκε στους ουρανούς και προσεύχεται εναντίον μας. Πρίν λοιπόν ξεσπάσει η οργή του Θεού στα κεφάλια μας, ας εξαφανιστούμε.
Στα λόγια αυτά του αρχηγού γίνονταν όλοι τους άφαντοι!
Ο δίκαιος, μετά την ικεσία του, κατέβαινε πάλι στη γη, ερχόταν στον εαυτό του και, μη βλέποντας κανέναν εχθρό, ευχαριστούσε το Θεό που τον σκέπασε. Τότε και οι άγγελοι έφευγαν χαρούμενοι για τον ουρανό, ενώ οι τίμιοι Σταυροί πλέκονταν πάλι, κλείνοντας μέσα τους προστατευτικά τον όσιο.
Πολλές φορές, πρόσθεσε ο ευλαβής εκείνος χριστιανός, τον πλησίαζε ο διάβολος με πλήθος δαιμόνων για να τον ρίξει σ’ ένα πάθος, μα δεν μπορούσε, γιατί ο μακάριος, περιτειχισμένος με τη δύναμη του Σταυρού, ήταν απρόσβλητος. Έτσι τους περιγελούσε και τους έφτυνε. Τότε οι σκοτεινοί δαίμονες εξαφανίζονταν καταντροπιασμένοι, ενώ αυτός ακόμα πιο θερμά ευχαριστούσε το Θεό, που του χάρισε τέτοια δύναμη κατά των αοράτων εχθρών.

«Ένας Ασκητής επίσκοπος, Άγιος Νήφων

 Κωνσταντιανής (4ος αι.)» 

 Ιερά Μονή Παρακλήτου.