ΟΛΟΓΟΠΙΣΤΕ ΕΙΣ ΤΙ ΕΔΙΣΤΑΣΕΣ?

Οταν οι μαθητὲς ξεκίνησαν μὲ τὸ πλοίο τὸ βράδυ, η θάλασσα ήταν ηρεμη. Οταν αλλαξε η φορὰ τών ανέμων ομως, τὰ κύματα εγιναν τεράστια, οπως συνήθως γίνεται στὴ λίμνη αυτή, τὸ πλοῖο αρχισε νὰ κλυδωνίζεται κι οι μαθητὲς φοβήθηκαν.
Ο Κύριος τὰ προγνώριζε ολ’ αυτά. Αφησε σκόπιμα ομως τοὺς μαθητές Του νὰ εκτεθούν στὸν κίνδυνο, ώστε νὰ νιώσουν πόσο αβοήθητοι κι αδύναμοι ησαν χωρὶς Εκείνον καὶ νὰ στερεωθούν στὴν πίστη τους, νὰ θυμηθούν μία προηγούμενη καταιγίδα στὴν θάλασσα, οταν ο Κύριος βρισκόταν μαζί τους κι εκείνοι τὸν ξύπνησαν εντρομοι, φωνάζοντας: -Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα. (Ματθ. η´ 25). Θὰ εύχονταν καὶ τώρα νὰ ήταν μαζί τους.
Τό ᾽κανε αυτὸ γιὰ νὰ νιώσουν καὶ νὰ γνωρίσουν προκαταβολικὰ τὴν αλήθεια τών αγίων Του λόγων, ποὺ τοὺς είπε λίγο προτού χωριστεί απ’ αυτούς: -Χωρὶς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδὲν. (Ιωάν. ιε´ 5).
Ετσι ενεργεί Ο Θεὸς σ’ εκείνους ποὺ αγαπά. -Ον γὰρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δὲ πάντα υιὸν ον παραδέχεται. (Εβρ. ιβ´ 6). Καὶ σὰν τελευταίο απὸ τὰ βάσανα, στέλνει τὸ μεγαλύτερο, οπως λέειι ο σοφὸς ιερὸς Χρυσόστομος. Ο Χριστὸς υπέφερε σ’ ολη τὴ διάρκεια τής επίγειας ζωής Του κι οταν εφτασε στὸ τέλος, στὴν ωρα τής νίκης, υπέφερε τὸ μεγαλύτερο βάσανο. Σταυρώθηκε κι ενταφιάστηκε στὴν γή. Τὸ μεγαλύτερο αυτὸ μαρτύριο ομως σύντομα ξεπεράστηκε καὶ μετὰ απ’ αυτὸ χάραξε η καινούργια μέρα, η μέρα τής νίκης μὲ τὴν Ανάστασή Του.

Ἅγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκόπου Αχρίδος.