Κάποτε ο πατήρ Ιλαρίων διηγήθηκε ένα περιστατικό, τό οποίο σίγουρα είχε ζησει ο ίδιος,αλλά τό παρουσίασε σάν νά επρόκειτο γιά άλλον. - Ενας έγκλειστος μοναχός, βγαίνοντας κάποια φορά από τό καταφύγιό του, είδε τόν δαίμονα ώς μοναχό, νά κάθεται καί νά θρηνεί πολύ γοερά.Χωρίς νά αντιληφθεί τήν δαιμονική ενέδρα, τού συμπεριφέρθηκε μέ πολλή συμπόνια καί τόν ρώτησε πιά ήταν η αιτία τού μεγάλου του θρήνου.Τό πονηρό πνεύμα απάντησε ότι τριάντα ολόκληρα χρόνια ικέτευε Τόν Κύριο νά τού συγχωρήσει μία αμαρτία, αλλά Ο Κύριος δέν τήν συγχωρούσε. Συνέχισε λοιπόν νά οδύρεται, ό δέ ασκητής, παρηγόρησε όπως μπορούσε τόν δήθεν μοναχό. Επιστρέφοντας στήν εγκλείστρα του, ό ίδιος ο δαίμων τού επιτέθη,κεντίζοντάς τον μέ τόν λογισμό:-Νά αυτός ο άνθρωπος, γιά μία μόνο αμαρτία,κλαίει τόσα χρόνια καί δέν μπορεί νά κάμψει Τόν Κύριο γιά νά τόν ευσπλαχνισθεί,ενώ εσύ αμάρτησες από τήν νεότητά σου. Τί περιμένεις λοιπόν αφού παρώργισες τόσο Τόν Θεό καί δέν υπάρχει πλέον συγχώρησης? Τί κάνεις εδώ? Τόν καιρό σου χάνεις!- Ο ελεήμων όμως Κύριος δέν άφησε τόν δούλο του νά πέσει στά δαιμονικά δίχτυα. Τήν ίδια στιγμή ο έγκλειστος μοναχός, άκουσε φωνή νά τού λέγει:- Μήν πιστεύεις τόν δαίμονα πού σέ πειράζει. Πήγαινε καί πες του ότι, όχι μόνο τριάντα χρόνια μπορούν νά καθαρίσουν τόν άνθρωπο από μία αμαρτία, αλλά καί τρείς ώρες μόνο πραγματικής μετανοίας, είναι αρκετές, γιά νά τόν απαλλάξουν, από όλες τίς αμαρτίες τού κόσμου.Κι εσένα σατανά Ο κύριος θά σέ δεχόταν, άν μετανοούσες. Βγήκε ο μοναχός, τά είπε στόν δαίμονα κι εκείνος γελώντας σαρκαστικά...- Αι γέρο, μέ αναγνώρισες! είπε καί ευθύς έγινε άφαντος.
0 Σχόλια