ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΑΣ.

Ένας γιος πήγε τον πατέρα του σε ένα εστιατόριο για να απολαύσει ένα νόστιμο δείπνο. Ο πατέρας του ήταν ήδη αρκετά μεγάλος και επομένως λίγο αδύναμος. Ενώ έτρωγε, έπεφτε κατά διαστήματα λίγο φαγητό στο πουκάμισο και το παντελόνι του. Οι άλλοι παρακολουθούσαν τον ηλικιωμένο με τα πρόσωπα τους παραμορφωμένα από θλίψη, αλλά ο γιος του παρέμεινε εντελώς ήρεμος.
Μόλις και οι δύο τελείωσαν το φαγητό, ο γιος, χωρίς να εμφανιστεί ούτε στο ελάχιστο ντροπιασμένος, βοήθησε τον πατέρα του με απόλυτη ηρεμία και τον πήγε στο μπάνιο. Καθάρισε τα υπολείμματα φαγητού το ρυτιδιασμένο πρόσωπό του και προσπάθησε να ξεπλύνει τους λεκέδες από τα ρούχα του· χτένισε με αγάπη τα γκρίζα μαλλιά του και τελικά έφτιαξε τα γυαλιά του.
Καθώς έβγαιναν από το μπάνιο, επικράτησε βαθιά σιωπή στο εστιατόριο. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς κάποιος μπορεί να γελοιοποιηθεί έτσι. Ο ήσυχος γιος πλήρωσε τον λογαριασμό, αλλά πριν φύγει από το εστιατόριο, ένας άνδρας, επίσης ηλικιωμένος, σηκώθηκε από το τραπέζι και ρώτησε τον γιο του ηλικιωμένου: -Δεν νομίζεις ότι άφησες κάτι εδώ; 
Ο νεαρός απάντησε: -Όχι, δεν άφησα τίποτα. Τότε ο ξένος του είπε: -Ναι κάτι άφησες! Άφησες εδώ ένα μάθημα για κάθε παιδί και μια ελπίδα για κάθε γονιό! 
Όλο το εστιατόριο ήταν τόσο ήσυχο, που μπορούσες να ακούσεις μια καρφίτσα να πέφτει.
Μία από τις μεγαλύτερες τιμές που υπάρχουν, είναι να μπορούμε να φροντίζουμε εκείνους τους ηλικιωμένους που κάποτε φρόντιζαν για εμάς. Οι γονείς μας και όλοι εκείνοι οι μεγαλύτεροι που θυσίασαν τη ζωή τους, με όλο τον χρόνο, τα χρήματα και τον κόπο τους για εμάς, αξίζουν τον απόλυτο σεβασμό μας.