ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΘΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟΝ,ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗΝ ΧΑΡΗΝ ΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ.( ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ ).

 

-Γέροντα, υπάρχουν στιγμές αλλά δυστυχώς είναι πολύ σύντομες χρονικά, μεγάλης συγκινήσεως, μπορεί πολύ σύντομα σε μια στιγμή να υπάρχουν και δάκρυα και μια πνευματική έξαρση και μετά χάνεται αυτό και μετά πέφτουμε πάλι στη συνήθεια και στεναχωριόμαστε.
Πέστε μας πως μπορούμε να κάνουμε πιο συχνές αυτές τις στιγμές.
-Οσο και περισσότερο προσευχόμεθα στον Θεόν τόσο και περισσότερην χάρην λαμβάνομε.
Μπορεί μια στιγμή να σου έρθει μια χάρις, για παράδειγμα είμαστε σε μια χάρη δέκα βαθμών και μπορεί εκείνη την ώρα να έρθει μια χάρη δεκαπέντε βαθμών, έστω και να είναι πέντε λεπτά αλλά τόσο πολύ θα μας ξεκουράσει που λέμε ας πάθουμε αλλά τόσα να πούμε κακά, μόνο να απολαύσουμε αυτή την Χάρη.
Μπορεί να είναι και χάρις των δέκα βαθμών αλλά καλή είναι και αυτή.
Αλλά είναι και πολλές φορές φορές που μας ανεβάζει ο Θεός στιγμιαίως σε ένα υψηλότερο επίπεδο, αλλά εκείνο ο,τι και να πούμε τώρα δεν μπορούμε να το
φτάσομε.
Είναι τώρα σα να τρώμε από νηστίσιμο φασόλια, σήμερα να φάμε λίγο κρέας.
Τα φασόλια θα φάς ένα πιάτο μεγάλο, να χορτάσεις.
Άμα φας μισή μερίδα κρέας πετάς τα φασόλια μακριά.
Έτσι είναι και το πνευματικό.
Πολλές φορές έρχεται μεγάλη, πλουσίως η Χάρις για λίγη στιγμή, ε πετάς επάνω και λες ας είναι ο, τι να είναι αρκεί να απολαύσω αυτή τη Χάρη.
Πολλές φορές όμως αργεί να έρθει πούμε, αυτό
κρίσις Θεού είναι!
Μπορεί η Χάρις να έρχεται όταν πας να κοιμηθείς, μπορεί όταν διαβάζεις,και πάνω στη τουαλέτα μπορεί να έρθει η Χάρις!
Δεν γνωρίζεις, αυτά είναι κρίσις Θεού.
Τώρα περπατάς στο δρόμο να πούμε και μπορεί να έρθει μια χάρις και να σε πετάξει στον αέρα.
Πως σκέφτεται ο Θεός δεν μπορούμε να εξιχνιασουμε.
Εμείς να παρακαλούμε και να κάνουμε το χρέος μας, τη πλευρά τη δική μας να τη κάνουμε.
Η πλευρά του Θεού είναι δουλειά του Θεού.
Να προσευχόμεθα να παρακαλούμε να έρθει το έλεος του Θεού σε μας στη γυναικούλα μας τα παιδιά μας.
Το πότε θα έρθει, αυτή είναι η μερίδα του Θεού.
-Επειδή γράφονται πολλά και επειδή είναι κοντά στην επιστήμη μας, και πολλά διαβάζουμε σχετικά με τους δαιμονισμένους.Εδω θα ήθελα να ρωτήσω να μου πείτε εσείς. Γιατί υπάρχει πιθανόν και συγχησις μεγάλη.Υπαρχουν άνθρωποι που είναι επιληπτικοί, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σχιζοφρένεια που έχουν άλλες παθήσεις που είναι καθαρά οργανικές η ψυχικές που θεραπεύονται με την επιστήμη.
Τα δαιμόνια είναι κάτι άλλο που σε όλα τα βιβλία και σε ξένα βιβλία που ψάχνουμε, δε βλέπουμε κάπου να τα τοποθετούν. Βέβαια είναι άπιστοι αυτοί και δεν τα βαζουνε.
Και μερικοί πάλι προσπαθούν τα τοποθετούν κάπου, αναφέρουν τις περιπτώσεις των δαιμονισμένων του Ευαγγελίου, αλλά δεν δίνουν ερμηνεία.
Εσείς από τους Αγίους πατέρες που ξέρετε θα μπορούσατε να μας πείτε κάτι για τα χαρακτηριστικά τους, τη συμπεριφορά τους συγκριτικά με τους ψυχικά ασθενείς;
-Ειναι ασθένειες που θεραπεύονται με τους γιατρούς, είναι και ασθενείες που θεραπεύονται με το πετραχήλι.
Εκεί είναι που λέμε τίς ευχές, τους εξορκισμούς παράδειγμα του Αγίου Χρυσοστόμου.Εκει πολλές φορές διάβασα και ταρασσόμουν ολόκληρος!
"Εν ονόματι Κυρίου, έξελθε,φυγαδευθητι!
Επιτάσσεις το δαιμόνιο, όχι εσύ,το πετραχήλι! Να φύγει.
Αλλες ασθενείες θεραπεύονται με τους γιατρούς.
Το ένα με το άλλο διαφέρει να πούμε.
Γι αυτό και οι Γιατροί δεν είναι απόβλητοι.
Χρειάζονται και οι γιατροί.

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης