,
Οσα προγάμματα εκανα εγώ, όλα απέτυχαν. Γι αυτό αφήνω τό προγραμμα τής ζωής μου,νά τό κάνει Ο Θεός. Χειρότερη κόλαση γιά μένα είναι νά γνωρίζω ότι ελύπησα ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Κί άν ακόμη δέν εθεσμοθετείτο από τήν Αγία Γραφή καί τήν Ιερά Παράδοση, η εν Χριστώ παρθενία, έχω τήν εντύπωση ότι θά τήν ανεκάλυπτα γιά τόν εαυτό μου.
Ενα δικαίωμα εκράτησα:-Νά μήν έχω κανένα δικαίωμα.
Στόν Θεό,δέν έχω νά προσφέρω ενάρετο βίο. Λίγο κόπο μόνο έχω νά Τού προσφέρω.
Παιδιά μου, νά ανέχεσθε ο ένας τόν άλλο. Εγώ δέν έχω νά επιδείξω στόν Κύριο ούτε μεγάλη άσκηση, ούτε σπουδαίες αρετές. Τού ζητάω όμως μέ παρρησία στήν προσευχή:- Κύριε, όπως εγώ ανέχομαι καί υπομένω τόσες αδυναμίες καί παραξενιές, έτσι κι Εσύ νά μέ ανεχθείς. Καί πιστεύω ότι τό κάνει.
Η ωραιότερη στιγμή τής ημέρας είναι, μετά τό Απόδειπνο, όταν γονατίζω καί λέω:-Αδελφοί καί πατέρες, συγχωρήσατέ μοι τω αμαρτωλώ καί Ο Θεός ο Αγιος συγχωρήσαι υμίν.
Πολλοί δυσφορούν, όταν οί άλλοι τούς υποδεικνύουν τά σφάλματά τους. Εγώ αντιθέτως ευφραίνομαι.
Οσοι είναι κοντά μου, θέλω νά αισθάνονται ευρυχωρία κι όχι στενοχωρία. Κανέναν δέν καλώ.Κανέναν δέν κρατώ.Κανέναν δέν διώχνω.Οποιος θέλει έρχεται,όποιος θέλει μένει,οποιος θέλει φεύγει.Εγώ δέν θεωρώ κανέναν οπαδό ή ακόλουθο.
Είμαι ανεκτικός σέ κάποιον, εως εκεί όπου δέν κινδυνεύει η σωτηρία μου.
Δέν ξέρω άν θά μέ αμείψει γιά τίποτα Ο Θεός, αλλά σίγουρα γιά δύο πράγματα, δέν θά αμοιφθώ από Αυτόν.Πρώτον γιά τήν αφιλοχρηματία. Οταν βάλεις μπροστά μου ένα πεντακοσάρικο καί μία χαρτοπετσέτα, δέν τά ξεχωρίζω παρά μόνον στό χρώμα καί τό μέγεθος. Καί στά δύο τήν ίδια σημασία δίνω.Καί κάτι ακόμη. Οτάν πάω στόν μπακάλη, τότε καταλαβαίνω ότι μέ τό ένα μπορώ νά ψωνίσω, ενώ τό άλλο δέν έχει αντίκρυσμα. Καί δεύτερον γιά τήν αγάπη. Αγαπώ τούς ανθρώπους, χωρίς κόπο. Νοιώθω ότι αυτές τίς δύο αρετές, τίς έχω έμφυτες μέσα μου από παιδί καί δέν κουράστηκα καθόλου νά τίς αποκτήσω.Μού δόθηκαν έν αφθονία απ'ευθείας από Τόν Κύριο ώς δώρο. Γι αυτούς ακριβώς τούς λόγους,πιθανόν νά τολμήσω, όταν έλθει η ώρα νά εμφανισθώ ενώπιον Τού Κυρίου, νά Τού πώ:-Κύριε, χάρην τού ονόματός Σου εκοπίασα ολίγον έστω,επόνεσα, αγρύπνησα,ενήστευσα, προσευχήθηκα,εκακοπάθησα ποικιλοτρόπως. Αλά δέν θά τολμήσω ποτέ νά Τού πώ ότι ουδέποτε αγάπησα τά χρήματα ή ουδέποτε εμίσησα άνθρωπο. - Μά καί γιά τό τάδε συγκεκριμένο πρόσωπο πού σάς πίκρανε, δέν αισθανθήκατε τίποτε? τόν ρώτησε κάποτε ένας μοναχός.:-Οχι παιδί μου,δέν είχα καθόλου μίσος, μόνο παράπονο. Αλλοτε πάλι, συνεχίζει ο ίδιος μοναχός, όταν τού έλεγα:-Μά Γέροντα, γιατί δέν απαντήσατε στήν τάδε περίπτωση κατά τήν οποία σάς πρόσβαλαν, γιατί δέν είπατε....αυτό ή εκείνο....η μόνιμη απάντησή του ήταν:- Αφησε,παιδί μου, νά έχω κάτι καί γιά τήν άλλη ζωή.
Επιφανιου Ι.Θεοδωρόπουλου.
.){kind=link}
0 Σχόλια