Από την πίστη στην αγάπη
Σύγχρονος Γέροντας απλός και πιστός, μας μίλησε για τα πρακτικά της αρετής: προσευχή, υπομονή, ελπίδα. Είπε:- Η προσευχή δεν πρέπει να είναι ένα καθημερινό καθήκον αλλά μία καθημερινή χαρά. Όπως μιλούν οι αγαπημένοι μεταξύ τους. Να γίνει σιγά-σιγά έλξη προς τον Θεόν όπως ελκύουν το σώμα οι υλικές ηδονές. Για την υπομονή, μας χρειάζεται όσο και η προσευχή, γιατί αυτή είναι η πόρτα της ταπεινοφροσύνης.Όλα να τα υπομένεις παιδί μου. Και τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα. Και ο καλύτερος τρόπος είναι να μην τα ξεχωρίζεις, αλλά να τα δέχεσαι πάντα με ευχαριστίες προς τον Θεόν. Και η ελπίδα δεν είναι ένα πράγμα γενικό και αόριστο. Είναι το μπαστούνι το κουρασμένου εαυτού μας. Χωρίς αυτό θα σωριαστούμε κάτω. Γι' αυτό κάθε πρωί με το ένα χέρι την προσευχή και με το άλλο στην ελπίδα προς τον Κύριο μας. Έτσι θα σωθούμε από την κακία της ματαιότητος. Από την Πίστη προς τον Θεόν φθάνουμε προς την Αγάπη πού είναι ο ίδιος ο Κύριος. Η Πίστη μας δίνει τα φτερά, η Ελπίδα την δύναμη να κουνήσουμε τα φτερά μας και να φθάσουμε κι' εμείς σαν τους αετούς, στην υψηλή κορυφή της Αγάπης. Η Πίστη όμως βλασταίνει πάντα μέσα στα χώματα της ταπεινοφροσύνης και της προσευχής. Δόξα στον Κύριο μας.
0 Σχόλια