Παίρνω τόν Λόγο Σου στά στήθια μου,θεία φωτια καί θεία χάρη! καί στόν βοριά καί στόν αγέρα άσβεστο στά πόδια μου αναφτό λυχνάρι.
Πιό λαμπερός κι από τό φώς, ο Λόγος Σου, χρυσή αστραπή πού λειώνει τό σκοτάδι καί κεραυνός πού κατακαίει αλύπητα κι αυτή τήν τρομερή καρδιά τού Αδη.
Ο Λόγος Σου,ρομφαία δίστομη πού τήν παντιέρα τής ψευτιάς ξεσκίζει.
Τά βέλη τά φαρμακερα τού αντίχριστου καί τά λυγάει καί τά τσακίζει.
Γεύση μελιού ο λόγος Σου στά χείλη μου καί γλυκασμός στά τρίσβαθά μου! Τό ατίμητο ο Λόγος Σου, τό απόχτημα πού γύρεψε νά βρεί η καρδιά μου!
Λόγος Θεού! Σοφία καί δύναμη! Τόν νού τού ανθρώπου τόν θαμπώνει κι απ'τήν σοφία τού κόσμου τήν αδύναμη σ'άρρητη γνώση τόν υψώνει!
Χαρά στον, πού Θεέ μου ο Λόγος Σου, τόν έχει θρέψει καί ποτίσει! Χαρά στόν πού τήν Θεία Σου εντολή έχει αγαπήσει καί τηρήσει!
Ποτάμι τής ζωής ευφρόσυνο, πού μού'λαχε τίς ρίζες μου νά βρέχει!
Ο Λόγος Τού Θεού μου ο παντοδύναμος, πού μ'έπλασε καί μ'ανασταίνει!...
Α.Αυγερινού.
Α.Αυγερινού.
0 Σχόλια