ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ...

         
Μερικές φορές τήν ώρα πού κάνω προσευχή, χτυπά τό καμπανάκι.Κοιτάζω από τό παράθυρο καί βλέπω κάποιον, πού έχει μεγάλη στενοχώρια. (Οταν δώ τόν άνθρωπο,καταλαβαίνω πολλές φορές καί τό πρόβλημά του).Τότε,ανοίγω σ'αυτόν τόν άνθρωπο,αλλά μαζί του τρέχουν τεσσερις-πέντε άλλοι,πού ήλθαν γιά παραθέρηση στό Αγιον Ορος. Μέχρι λοιπόν νά ξεμπλέξω μέ όλους αυτούς, κουράζομαι τόσο πολύ,πού πέφτω στό κρεββάτι μου,σάν πεθαμένος.Τό ίδιο καί στόν Εσπερινό. Αμα δώ κάποιον δυστυχισμένο,τού ανοίγω,γιατί τόν λυπάμαι ...(τό μεγαλείο ψυχής,ενός τεράστιου Αγίου.)...΄μετά,πάει καί ο Εσπερινός.  Ετσι,πάνε καί τά πνευματικά,πάει καί τό πρόγραμμα. Αλλά εγώ δέν τό ήθελα. Ανοιξα νά βοηθήσω έναν πονεμένο καί μέ πήραν σβάρνα καί οί άλλοι,άντε νά ξεμπλέξω..Αν όμως τό έκανα αυτό γιά νά ξεσκάσω,άς πούμε,τότε απέναντι Τού Θεού,δέν θά ήμουν εντάξει.    
Σκεφτόταν ακόμα καί ριζικώτερη λύση. Μετάβαση γιά αρκετό χρονικό διάστημα σέ ησυχαστικό μέρος,έστω καί εκτός Αγίου Ορους.Δέχθηκε προτάσεις,   για ήσυχο,άγνωστο τόπο,ακόμα καί στήν Αμερική.
Αλλ'απότομα έγινε εμφανής αλλάγή στήν στάση του.Διέκοψε τελείως καί γιά πάντα,τίς αγαπημένες εξόδους  στό δάσος καί περιώρισε τίς ώρες εγκλεισμού του.Οταν ρωτήθηκε σχετικά,απάντησε μέ αινιγματικό τρόπο,αναφέροντας τήν φράση τού προφήτου Ησαϊου:
-Παρακαλείτε,παρακαλείτε τόν λαό μου,λέγει Ο Θεός-, αφήνοντας νά εννοηθεί ότι έλαβε αυτή τήν εντολή.Υπάρχει καί μία μαρτυρία κατά τήν οποία τού εμφανίσθηκε η Παναγία καί τού είπε..
-Η δική μου η δουλειά είναι νά φυλάω τά σύνορά σας καί τό κάνω. Ετσι κι εσύ,νά δέχεσαι τόν κόσμο ανεξαιρέτως,γιατί έχουν ανάγκη.
- Ο Γέροντας ταπεινά υπάκουσε στήν Παναγία μας καί έλαβε μέ εντολή της τό διακόνημα τής παρηγορίας τών πονεμένων.
 Παρ'ότι όμως τούς δεχόταν όλους, ο κοσμος δέν τόν αλλοίωσε,δέν τόν εκκοσμίκευσε. Αντίθετα ο Γέροντας μέ τήν χάρη Τού Θεού,μεταμόρφωνε τούς ανθρώπους. Διότι,όχι μόνο θυσιαζόταν προσφέροντας σέ όλους,αλλά καί ό ίδιος προέκοπτε καί ανέβαινε πνευματικά -εκ δυνάμεως πρακτικής,είς δύναμην θεωρίας, ζούσε δηλαδή μεγάλα υπερφυσικά γεγονότα.Μέ τήν ησυχαστική του πείρα,αξιοποιούσε τήν προσευχή τήν νύχτα καί όσες ώρες τήν ημέρα,κατώρθωνε νά είναι μόνος.Στήν κατα μόνας προσευχή του,ανέφερε τά αιτήματα τού κόσμου  στόν Θεό,ενώ όταν ήταν μέ τούς ανθρώπους,κήρυττε Χριστόν.Ο Θεός καί οί πονεμενοι,έγιναν τώρα οί δύο άξονες,γύρω από τούς οποίους περιστρεφόταν όλη του η ζωή.



Βίος 
Γέροντος Παϊσίου τού Αγιορείτου. 
Αγιον Ορος.