Η ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.( ΠΑΤΗΡ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ).

Μια μέρα ένας νέος βρέθηκε στην Τήνο μαζί με τους οικείους του, -είναι γραμμένο στο βιβλίο- το λέμε σύντομα, κάνοντας ένα βραδινό περίπατο σε ένα στενό, του επιτέθησαν δυο-τρεις εκεί ημίγυμνες τουρίστριες και με χειρονομίες προσπάθησαν να ασελγήσουν μαζί του. Ο νέος αντέδρασε και τους έδωσε και σπρωξιές και κλωτσιές και έφυγε τρέχοντας μονολογώντας «Παναγία μου εγώ ήρθα εδώ για να προσκυνήσω τη Χάρη σου και όχι για να αμαρτήσω».
Στη βραδινή κατά μόνας προσευχή μετά το Απόδειπνο, άρχισε τους Χαιρετισμούς. Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρώτη στάση και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά του ολόσωμη και ολόλαμπρη η Παναγία περιβεβλημένη από υπερκόσμιον φως. Γεμάτος έκσταση και θάμβος ο νέος, βρέθηκε γονατιστός να απολαμβάνει την παραδοξότατη γι’ αυτόν παρουσία. Και τότε η Βασίλισσα των Ουρανών, η Υπεραγία Θεοτόκος, του χάρισε με άπειρη γλυκύτητα ένα πανέμορφο μειδίαμα κι εξαφανίστηκε και μαζί της η ολόλαμπρη φωτοχυσία. Ο νέος εκστατικός και έκθαμβος παρέμεινε γονατιστός μέχρι το πρωί απολαμβάνοντας πανεμφρόσυνα ό,τι εβίωσε από την απρόσμενη θεϊκή της παρουσία, και το γλυκύτατο χαμόγελο που δεν ξέχασε ποτέ, ούτε μέχρι σήμερα. Να λοιπόν, πώς βραβεύτηκε η αυθόρμητη αντίδρασις του νέου για τη διατήρηση της αγνότητος και της καθαρότητός του. Αντίδραση που μοιάζει με την του παγκάλου Ιωσήφ απέναντι στη γυναίκα του Πετεφρή, γνωστό από την ιστορία. Ας με συγχωρέσει ο παππούλης, -του είπα ότι θα το λέω ανωνύμως-, σήμερα είναι ένας έγγαμος καταξιωμένος ιερεύς που το πρόσωπό του λάμπει από αγνότητα, μετάνοια και εγκράτεια.

πατήρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος.