ΠΟΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑΥΑΓΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ.

 

Η άμμος, συμβολική έκφραση τού αναρίθμητου πλήθους τών ανθρώπων καί τής σοφίας καί τών ευεργεσιών Τού Θεού, αλλά καί τού αναρίθμητου πλήθους τών αμαρτιών μας. Ως πρός τό τελευταίο τούτο, η άμμος είναι εικονική έκφραση τής αμαρτίας καί από τήν εξής άποψη. Οταν η σιδηροδρομική αμαξοστοιχία διέρχεται από ερήμους εκτάσεις, τά παράθυρα τών σιδηροδρόμων κλείνονται καλά,γιά νά μήν εισέρχονται τά λεπτά σωματίδια τής άμμου.Εν τούτοις όμως η λεπτότατη άμμος,κατορθώνει καί διεισδύει από τίς σχισμές καί λεπτό στρώμα τής άμμου καλύπτει εσωτερικό τών βαγονιών.Ετσι καί η αμαρτία ώς πονηρός λογισμός κατορθώνει καί διεισδύει στούς μυστικούς θαλάμους τής ψυχής καί γι αυτό ακούμε ασκητάς καί νηπτικούς πατέρες ν' αναστενάζουν. Διότι παρ όλη τήν επαγρύπνηση, προσοχή καί άσκηση, δέν μένουν αμόλυντοι από αμαρτωλούς λογισμούς. Μία λέμβος,δέν βυθίζεται μόνο εάν σ αυτήν ριφθεί ογκώδης βράχος,αλλά κι εάν ολίγο κατ ολίγον, γεμισθεί μέ άμμο.Ετσι καί ο άνθρωπος, ναυαγεί πνευματικώς, οχι μόνο όταν διαπράττει μεγάλη αμαρτία,αλλά καί όταν αφήνει τόν διάβολο νά γεμίζει τήν ψυχή του, μέ πονηρές σκέψεις κι επιθυμίες.

Ο Σταυρός.Μηνιαίον περιοδικόν ,Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος.